Bób jest jednoroczną rośliną strączkową, która była znana człowiekowi już dziesięć tysięcy lat przed naszą erą. Większości z nas kojarzy się on z charakterystycznym (dla niektórych nieprzyjemnym zapachem powstającym podczas obróbki termicznej), przyjemnym smakiem i krótkim okresem dostępności. Choć jeszcze do niedawna bób uchodził za roślinę niewyszukaną, współcześnie się to zmienia. Dania wykorzystujące bób można obecnie zamówić w najlepszych restauracjach. Choć bób jest niewątpliwie smaczny, na uwagę zasługują przede wszystkim zawarte w nim składniki odżywcze i właściwości lecznicze. Przekonajmy się dlaczego warto włączyć do swojej diety bób?
Co to jest bób?
Bób (w niektórych regionach nazywany także boberem) jest rośliną z rodziny bobowatych o jednorocznym cyklu wegetacyjnym. Pochodzi on prawdopodobnie z Egiptu. Bób jak przystało na roślinę strączkową zawiera duże ilości białka, a także błonnik. Jest on również dość kaloryczny – na 100 g rośliny przypada około 90 kcal. Znajdziemy w nim dobrze przyswajalne witaminy z grupy B, a także witaminę A i K. Spośród minerałów warto wyróżnić wapń, magnez, potas, żelazo, sód, fosfor, cynk, miedź, mangan. Z bobu wyizolowany został aminokwas o nazwie lewodopa, z którego produkuje się leki na Parkinsona.
Bób – zastosowanie
Ze względu na bogate właściwości odżywcze bób polecany jest osobom:
- odchudzającym się,
- weganom i wegetarianom,
- cierpiącym na rozmaite schorzenia układu krążenia,
- anemię, chorobę Parkinsona,
- depresję,
- obniżony nastrój,
- zaburzenia pamięci i koncentracji,
- problemy trawienne.
Należy zdawać sobie sprawę, że jedzenie bobu dla niektórych może być szkodliwe. Jego spożywanie powinni ograniczyć chorzy na cukrzycę, dnę moczanową. Rośliny nie powinno się podawać także niemowlętom.
Bób na odchudzanie
O włączeniu bobu do swojej diety mogą pomyśleć osoby stosujące dietę odchudzającą. Bób zawiera duże ilości białka roślinnego, dlatego może stanowić alternatywę dla mięsa. Zawartość pokaźnych ilości błonnika sprawia, że roślina ta pęcznieje w żołądku i na długi czas zapewnia poczucie sytości. Bób może więc okazać się idealny dla osób, które mają problemy z podjadaniem pomiędzy posiłkami.
Na diecie redukcyjnej warto jeść szczególnie bób surowy, gdyż obróbka termiczna powoduje znaczną utratę składników odżywczych.
Bób na diecie wegańskiej
Bób cieszy się dużą popularnością wśród wegan, gdyż jest znakomitym źródłem roślinnego białka, zawiera także witaminę B12 i wapń – składniki, których często brakuje w źle skomponowanym menu weganina.
Leczenie anemii przy pomocy bobu?
Bób jest rekomendowany osobom cierpiącym na anemię. A wszystko to dzięki zawartości żelaza, witaminy B12 i kwasu foliowego. Witaminy i minerały obecne w bobie bardzo dobrze się wchłaniają, dlatego są znakomitą alternatywą dla tradycyjnych tabletek.
Bób na zdrowy mózg i dobry humor
Po bób powinni sięgnąć wszyscy ci, którym zależy na wspomaganiu pracy mózgu i całego układu nerwowego. Roślina ta jest bogata w witaminy z grupy B, a także magnez, wapń, potas i żelazo, które są niezbędne dla prawidłowej pracy układu nerwowego.
Zjedzenie bobu powoduje, że mamy lepszy humor, jesteśmy bardziej zrelaksowani, odporni na stres. Jest się nam łatwiej skupić na ważnych sprawach, poprawia się nasza pamięć, mamy więcej energii, a ponadto szybciej zasypiamy. Regularne spożywanie bobu może zapobiegać tak poważnym chorobom psychicznym jak depresja.
Bób a choroby krążenia
Dobroczynne właściwości bobu docenią wszyscy mający problemy z układem krążenia. Bób zmniejsza poziom złego cholesterolu we krwi, a ponadto reguluje ciśnienie, co pozytywnie wpływa na stan chorego. Jest on pomocny również w obniżaniu stężenia homocysteiny.
Jakie są przeciwwskazania do stosowania bobu?
Choć bób zawiera wiele prozdrowotnych substancji, istnieją sytuacje, w których jego spożywanie może poważnie zaszkodzić. Z bobu powinni zrezygnować między innymi chorujące na dnę moczanową (niestosowanie się do tego zalecania może doprowadzić do silnego ataku).
Ograniczyć spożywanie bobu powinny również osoby borykające się z kamieniami lub piaskiem nerkowym. Substancje zawarte w bobie mogą doprowadzić do ich rozrostu.
Bób jest surowcem, z którego wytwarzane są leki na chorobę Parkinsona. Chorzy nie powinni jednak jeść bobu w sposób niekontrolowany. Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, lepiej jest pozostać przy lekach.
Ze względu na wysoki indeks glikemiczny gotowanego bobu nie zaleca się go osobom chorującym na cukrzycę. Jeżeli nie chcą one rezygnować z dobroczynnych właściwości tej rośliny, powinny spożywać ją na surowo (obróbka termiczna podnosi indeks glikemiczny).
Dla niektórych osób poważnym problemem związanym ze spożywaniem bobu będą właściwości gazotwórcze (charakterystyczne dla wszystkich roślin strączkowych) tej rośliny.
Jak jeść bób?
Jeżeli zależy nam przede wszystkim na właściwościach prozdrowotnych bobu, zdecydowanie najlepiej jest spożywać go na surowo, wraz ze skórką, w której znajduje się większość składników odżywczych.
Innym pomysłem jest ugotowanie bobu, jednak musimy mieć świadomość, że taka obróbka termiczna usunie z rośliny wiele witamin i minerałów. W sytuacji, kiedy zdecydowaliśmy się na ugotowanie bobu – koniecznie przeznaczmy do tego celu zielone, niezniszczone ziarna, które będą charakteryzowały się przyjemnym zapachem.
Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że niewielka zmiana w technice gotowania może pozbawić bób właściwości gazotwórczych. Żeby uzyskać taki efekt zielone ziarna zalewamy gorącą wodą i odstawiamy na godzinę. Po tym czasie wodę tę wylewamy i napełniamy garnek nową. Bób powinno się gotować pod przykryciem przez piętnaście do trzydziestu minut (zależy to od dojrzałości ziaren). Wytwarzający się podczas gotowania charakterystyczny (czasem nieprzyjemny zapach) jest całkowicie naturalny i nie należy się nim przejmować.
Czy wiesz, że:
- Wzmianki o bobie można znaleźć w Biblii. Dowiadujemy się z nich, że mąka z niego pozyskiwana była dodawana do chleba.
- Odmiana bobu – „bobik” jest wykorzystywana jako pasza dla zwierząt.
- W starożytnym Egipcie bób uważany był za pokarm umarłych. Znaleziska archeologiczne potwierdzają, że wkładano go do sarkofagów.
