Jako, że sól uważana jest za naturalny konserwant, wielu z nas przypuszcza, że jest ona czysta i nie zawiera żadnych dodatków chemicznych. Okazuje się, że jednak wcale nie musi tak być. Niektórzy producenci soli kuchennej decydują się na dodanie do niej żelazocyjanku potasu, który ma zapobiegać zbrylaniu się produktu. Czym jest żelazocyjanek potasu? Czy jest on bezpieczny dla naszego zdrowia?
Co to jest żelazocyjanek potasu?
Mianem żelazocyjanku potasu określamy określamy nieorganiczny związek chemiczny, który zaliczany jest do grupy żelazocyjanków. Ma on postać żółtych kryształów, które dobrze rozpuszczają się w wodzie, nie rozpuszczają się natomiast w etanolu. W wyniku ekspozycji na światło słoneczne zaczyna on przebarwiać się na niebiesko (jest to rezultat wytwarzania się błękitu pruskiego). E536 wykazuje dobrą trwałość termiczną. Dopiero temperatura czerwonego żaru sprawia, że rozkładowi ulega wiele jego składników. Związek ten wchodzi w reakcje z metalami ciężkimi, w wyniku czego tworzą się nierozpuszczalne (ewentualnie prawie nierozpuszczalne osady). Nie jest on toksyczny. Jego śmiertelna dawka dla zwierząt to około 3 g na każdy kilogram masy ciała. Zatrucie żelazocyjankiem potasu nie jest proste, gdyż związek ten szybko wydalany jest z organizmu.
Żelazocyjanek potasu – przykłady zastosowań
Jednym z najważniejszych zastosowań E536 jest produkcja niebieskich pigmentów (zaliczamy do nich między innymi błękit pruski).
W przemyśle spożywczym jego głównym zadaniem jest natomiast przeciwdziałanie zbrylaniu soli kuchennej. Jako, że jest on w stanie strącać metale ciężkie, używa się go również przy produkcji kwasku cytrynowego, a także w procesach uszlachetniania wina.
Żelazocyjanek potasu znajduje zastosowanie w przemyśle chemicznym – przykładowo pomaga w procesach oddzielania molibdenu od miedzi.
Stomatologowie wykorzystują go w charakterze strącalnika dla 30 lub 50% chlorku cynku, który używany do impregnacji zębów mlecznych.
E536 – w jaki sposób wpływa na ludzkie zdrowie?
W żołądku pod wpływem kwasów E536 rozkłada się, czego efektem jest wydzielanie cyjanowodoru (związek posiadający charakterystyczny zapach gorzkich migdałów). W takiej formie jest już niebezpieczny. Należy zdawać sobie sprawę, że cyjanowodór upośledza zdolność krwi do przenoszenia tlenu, co w dłuższej perspektywie czasu może doprowadzić do niedotlenienia organizmu. Efektem ubocznym jego działania są problemy z oddychaniem, bóle i zawroty głowy. Może być on ponadto toksyczny dla nerek.
Nie każda sól zawiera E536. Przed zakupem jednak dobrze jest się upewnić dokładnie czytając etykietę. Sól, która nie ulega zbrylaniu z pewnością wygląda atrakcyjnie, jednak nie warto płacić za tę właściwość swoim zdrowiem. Nasze babcie rozwiązywały ten problem wkładając do solniczki kilka ziaren ryżu.
W Unii Europejskiej dopuszczalna zawartość E536 w soli to 20 mg na kilogram. W Kanadzie nieco mniej, bo 13 mg/kg. Natomiast w Stanach Zjednoczonych stosowanie żelazocyjanku potasu jest zakazane.
Wolne od E536 są między innymi sól morska, himalajska, czy kamienna.
