Mumio to współcześnie mało znany produkt. Warto jednak zdawać sobie sprawę, że z jego leczniczych właściwości czerpała już medycyna ajurwedyjska, a także lekarze ze starożytnej Grecji. Czym dokładnie jest mumio? Jakie są jego właściwości? W jaki sposób mumio wpływa na ludzki organizm? Czy jego stosowanie jest w pełni bezpieczne?
Czym jest mumio?
Mianem mumio (inna nazwa to shilajit himalajskie) określamy kleistą, gęstą substancję (prawdopodobnie jest to obumarła materia organiczna), która swoją konsystencją bardzo przypomina smołę. Najczęściej ma ona barwę ciemno-brązową, choć można spotkać także mumio białe. Wydobywa się ją w Himalajach, na Kaukazie, w Karakorum, w Ałtaju, na Wyżynie Tybetańskiej, a także w górach, w regionie Gilgit-Baltistan. Mumio zawiera ogromną ilość dobroczynnych dla zdrowia substancji. Jednocześnie należy podkreślić, że jego skład jest zmienny (jest on uzależniony od roślin, które brały udział w jego tworzeniu). Mumio łatwo rozpuszcza się w wodzie. W temperaturze około dwudziestu stopni Celsjusza ma formę stałą (ma postać małych bryłek lub kryształków, które przypominają żywicę), w wyższych temperaturach się topi. Niektórzy opisują jego zapach jako przypominający krowi mocz. Mumio może być pomocne przy wzmacnianiu odporności, działa też przeciwbólowo, korzystnie wpływa na kondycję kości, pomaga w walce z wieloma innymi schorzeniami. Obecnie mumio jest dostępne w Polsce – można je kupić w sklepach zielarskich, a także internetowych sklepach ze zdrową żywnością. Nadaje się ono do zastosowania wewnętrznego i zewnętrznego.
Jaki skład ma mumio?
Shilajit himalajskie w ponad osiemdziesięciu procentach składa się ze szczątków organicznych roślin (powstają one ze skamielin na skutek działania ciśnienia i temperatury). W jego składzie dominuje próchnica. Może ono zawierać nawet do osiemdziesięciu pięciu związków mineralnych, kwasy tłuszczowe, kwas benzoesowy, kwas hipurowy, triterpeny. Inne składniki to Kwas elagowy, ichtiol, żywice, aromatyczne kwasy karboksylowe, sterole, aminokwasy, czy tłuszcze z pierścieniem fenolowym.
Mumio może zawierać witaminy z grupy B, kwasy organiczne, prowitaminę D, olejki eteryczne, a czasem nawet jad pszczeli.
Mumio – działanie przeciwbólowe, przeciwutleniające i przeciwzapalne
Bardzo często poleca się mumio w celu poprawy funkcjonowania układu immunologicznego (właściwości te zauważył już sam Arystoteles). Wykazuje ono działanie przeciwbólowe, dlatego może być wykorzystywane przy dolegliwościach kobiecych, czy migrenach. Substancja ta łagodzi katar, kaszel, pomaga w leczeniu anginy.
Mumio stosuje się przy bólach i zawrotach głowy, parodontozie, czyrakach, egzemach, ropiejących ranach.
Z sukcesami stosuje się je nawet przy takich schorzeniach jak astma, czy borelioza.
Za sprawą zawartości przeciwuleniaczy shilajit himalajskie wychwytuje i usuwa z organizmu wolne rodniki. W efekcie może zapobiegać wielu chorobom (w tym również chorobom nowotworowym), a także opóźniać starzenie się organizmu.
Produkowany z mumio balsam jest bardzo pomocny w leczeniu grzybicy, łuszczycy, przyspiesza ponadto leczenie poparzeń skóry.
Mumio dla mocnych kości i stawów
Już Awicenna zauważył, że mumio ma korzystny wpływ na kondycję kości. Rosyjscy naukowcy doszli do tego samego wniosku w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Mumio zaczęto stosować przy złamaniach i zwichnięciach kości. W efekcie proces gojenia znacznie się przyspieszył, poprawił się również ogólny stan kości. Udowodniono, że mumio jest skuteczne w leczeniu osteoporozy. Jego pozytywne oddziaływanie na układ kostny wynika z zawartości kwasów humusowych (próchniczych). Znaczną rolę odgrywa tu przede wszystkim kwas fulwowy (stymuluje on komórki do syntetyzowania wapnia w układzie kostnym). Dodatkowo mumio dostarcza kościom dużych ilości związków mineralnych, przede wszystkim fosforu i wapnia.
Warto również zauważyć, że kwasy humusowe mają zdolność do regeneracji uszkodzonych tkanek (zwiększają ich ukrwienie, przyczyniają się również do wzrostu metabolizmu komórkowego).
W przypadku dolegliwości związanych z układem kostnym dobre efekty może przynieść stosowanie mumio zewnętrznie (w postaci kompresów i maści), a także wewnętrznie (dostarczamy wówczas organizmowi związków potrzebnych do walki z chorobą).
Mumio na dolegliwości układu pokarmowego
Dzięki wszechstronnym właściwościom leczniczym mumio może okazać się pomocne w leczeniu rozmaitych dolegliwości układu pokarmowego. Warto wykorzystać je w przypadku zaburzeń trawienia, przy wrzodach żołądka i dwunastnicy, a także przy zwykłej niestrawności.
Lecznicze działanie jest możliwe dzięki zawartości kwasu fulwowego, który jest w stanie zmniejszyć wydzielanie pepsyny (działa ona drażniąco na żołądek, dlatego może przyczyniać się do powstawania choroby wrzodowej, a także nasilać jej objawy).
Regularne przyjmowanie mumio (zazwyczaj dwa razy dziennie przez około miesiąc) zmniejsza dolegliwości bólowe, eliminuje nudności i wymioty, a także charakterystyczne dla wrzodów pieczenie.
Mumio wsparciem dla układu nerwowego
Zawartość dobroczynnych witamin, minerałów, jak również kwasu fulwowego sprawia, że shilajit himalajskie korzystnie wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Zawarte w nim związki mogą przyczynić się do poprawy pamięci i koncentracji, zmniejszyć stres, chronić przed bezsennością. Działanie mumio jest tak silne, że współcześnie coraz więcej mówi się, że może być ono skuteczne w walce z chorobami neurodegeneracyjnymi – między innymi chorobą Alzheimera. Największe znaczenie w leczeniu tej ciężkiej choroby ma kwas fulwowy, który jest w stanie zahamować agregację białek tau (to one wymieniane są jako jedne z głównych przyczyn choroby Alzheimera).
Mumio na hemoroidy
Dla wielu osób ciekawostką będzie, że mumio jest współcześnie dostępne w postaci czopków na hemoroidy. Ich regularne stosowanie przynosi naprawdę zadowalające efekty. Mumio zmniejsza krwawienie, zapobiega stanom zapalnym, redukuje uporczywe swędzenie, łagodzi ból, a także aktywnie wspiera odbudowę śluzówki. Wielką jego zaletą jest też fakt, że nie powoduje ono żadnych efektów ubocznych.
Mumio na cukrzycę
Mumio może zainteresować osoby chore na cukrzycę lub znajdujące się w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na tę chorobę, gdyż jest w stanie skutecznie obniżać poziom cukru we krwi. Zawarte w nim kwasu humusowe działają ochronnie na trzustkę. Dobre rezultaty obserwuje się przy regularnym, wewnętrznym stosowaniu mumio.
Powinniśmy pamiętać, że mumio to suplement diety, a nie lek. W przypadku tak poważnych chorób jak cukrzyca (nieleczona może doprowadzić do wielu komplikacji, a nawet przyczynić się do śmierci) konieczna jest jak najszybsza konsultacja z lekarzem i stosowanie się do jego zaleceń. Jeżeli w trakcie przyjmowania leków na cukrzycę zamierzamy przyjmować mumio – koniecznie skonsultujmy ten pomysł z lekarzem.
Przeciwwskazania do stosowania mumio
Jako, że mumio nie jest produktem dokładnie przebadanym, nie jesteśmy w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy ma ono negatywny wpływ na ludzki organizm.
Chociaż praktyka pokazuje, że jest ono bezpieczne dla większości ludzi, warto uważnie obserwować swój organizm. Jeżeli widzimy zmiany sugerujące reakcję alergiczną, lepiej jest odstawić mumio.
Należy zdawać sobie sprawę, że nie ma pewności, czy mumio nie wchodzi w interakcje z lekami i suplementami diety. Nie powinno się go stosować łącznie z innymi preparatami zawierającymi witaminy i minerały, gdyż ryzykujemy przedawkowaniem.
Zdecydowanie niewskazane jest łączenie suplementacji mumio z piciem alkoholu. Kiedy przyjmujemy mumio, powinniśmy przynajmniej na jakiś czas zrezygnować z napojów alkoholowych.
Mumio musi być stosowane zgodnie z zaleceniami producenta. Jeżeli nie mamy wiedzy na temat jego działania, nie podejmujmy decyzji o zwiększeniu dawki.
Nieoczyszczone mumio może zawierać mykotoksyny, z tego względu spożywanie go w takiej formie jest niebezpieczne dla zdrowia.
Jako, że mumio nie jest wystarczająco zbadane, jego spożywania powinny unikać kobiety w ciąży i kobiety karmiące piersią. Nie jest ono również odpowiednie dla dzieci.
Czy wiesz, że:
– Pierwsze informacje odnośnie mumio (opisywanego jako shijalit) pochodzą z VI w. p.n.e. (jest to dzieło – Sushruta Samhita, autorstwa Sushruty).
– Barwa mumio jest zmienna. Możemy spotkać odmiany niemal białe, ale też i czarne (różnią się one składem).
– Shilajit w sanskrycie oznacza „górską smołę”.
– Na północy Indii i w Nepalu istnieje długa tradycja spożywania mumio.
– Zgodnie z przekazami medycyny ajurwedyjskiej najcenniejsze właściwości ma mumio czarne.
– Niekiedy zaleca się przyjmowanie shilajit z mlekiem, co ma zwiększać biodostępność zawartych w nim składników.
