Łojotokowe zapalenie skóry to dla wielu osób poważny problem. Nadmierna aktywność gruczołów łojowych sprawia, że wyglądamy niekorzystnie, co (zwłaszcza w przypadku młodych ludzi) negatywnie przekłada się na samoocenę. Jakie są przyczyny tego schorzenia? W jaki sposób je leczyć? Czy dieta może pomóc złagodzić objawy choroby?
Czym jest łojotokowe zapalenie skóry?
Mianem łojotokowego zapalenia skóry określamy przewlekłą, mającą skłonności do nawrotów chorobę skóry. Jej bezpośrednią przyczyną jest nadmierna aktywność gruczołów łojowych, a czasem także grzybica. Jest to powszechny problem, który dotyka ponad dziesięć procent populacji (w tym ponad siedemdziesiąt procent niemowląt do trzeciego miesiąca życia). Łojotokowe zapalenie skóry u dorosłych obserwowane jest głównie pomiędzy osiemnastym a czterdziestym rokiem życia. Dodatkowo nieco częściej jest obserwowane u mężczyzn niż u kobiet. Głównym jej objawem są rumieniowo-złuszczające się zmiany na skórze twarzy, ale też klatki piersiowej, fałdach skórnych, czy skórze głowy. Leczenie ma najczęściej postać farmakologiczną. Zalecane jest również stosowanie odpowiedniej diety.
Jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry?
Trudno jednoznacznie odpowiedzieć jakie są przyczyny łojotokowego zapalenia skóry. Bezpośrednią przyczyną jest nadmierne wydzielanie łoju w miejscach, takich jak czoło, nos, broda, owłosiona skóra głowy, fałdy skórne, mostek, okolica pomiędzy łopatkami – czyli wszędzie tam, gdzie znajduje się dużo gruczołów łojowych.
Choroba może być spowodowana także zakażeniem grzybami Malassezia.
Zwiększone predyspozycje do zachorowania mają osoby, w których rodzinach łojotokowe zapalenie skóry było częstym problemem (czynniki genetyczne). Inne możliwe przyczyny to osłabienie odporności, zaburzenia hormonalne, trądzik, zaburzenia odżywiania, zakażenie HIV, padaczka, choroba Parkinsona, łuszczyca, trądzik różowaty. Charakterystyczne jest, że na łojotokowe zapalenie skóry często cierpią osoby uzależnione od alkoholu, cierpiące na depresję. Do łojotokowego zapalenie skóry przyczynia się ponadto zanieczyszczone powietrze.
Jakie są objawy łojotokowego zapalenia skóry?
Łojotokowe zapalenie skóry musi zostać rozpoznane przez lekarza dermatologa. Choroba objawia się rumieniowatymi zmianami skórnymi, które dodatkowo pokryte są białymi lub żółtymi łuskami. Towarzyszy im niekiedy silny świąd. Jeżeli występują one na skórze głowy, pojawia się także łupież.
Schorzenie to zazwyczaj nie powoduje pogorszenia stanu zdrowia, jednak jest przyczyną silnego dyskomfortu i może utrudnić normalne funkcjonowanie.
Jak wygląda leczenie łojotokowego zapalenia skóry?
W przypadku, kiedy dermatolog zdiagnozuje u nas łojotokowe zapalenie skóry, prawdopodobnie zaleci nam stosowanie leków przeciwzapalnych, ewentualnie przeciwgrzybiczych.
Dobry lekarz poinformuje nas, że bardzo pomocna w leczeniu tej choroby jest także odpowiednia dieta.
Jak powinna wyglądać dieta przy łojotokowym zapaleniu skóry?
W wielu wypadkach łojotokowe zapalenie skóry spowodowane jest przez grzyby – drożdżaki Malassezia. W reakcji na nie układ immunologiczny odpowiada tworzeniem uciążliwych zmian skórnych. Stan zapalny skóry może być jednak niwelowany przez produkty spożywcze o działaniu przeciwzapalnym.
W menu osoby chorej powinny znaleźć się produkty bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe omega – 3, które chronią naskórek przed nadmierną utratą wody, dodatkowo wzmacniają barierę lipidową i zmniejszają zaczerwienienia. Źródłem kwasów omega – 3 są tłuste ryby morskie, awokado, czy siemię lniane.
Witamina A i witaminy z grupy B przyspieszają regenerację skóry, a także zapobiegają jej rogowaceniu. Witaminy z grupy B znajdziemy w pieczywie, kaszach czy razowych makaronach. Z kolei witamina A jest obecna w marchewce, mango, czy rokitniku.
W diecie osoby cierpiącej na łojotokowe zapalenie skóry nie powinno zabraknąć produktów bogatych w witaminę C (warzywa, owoce, kiszona kapusta, ogórki kiszone). Ma ona silne działanie antyoksydacyjne, przyspiesza gojenie się ran, wygładza i regeneruje skórę.
W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry pomaga także witamina D. Dzięki niej naskórek szybciej się odnawia. Latem nasz organizm wytwarza ją sam (na skutek kontaktu skóry z promieniami słonecznymi). Zimą pewne jej ilości znajdziemy w mleku, jajach, czy rybach.
