Seler naciowy jest warzywem powszechnie dostępnym i tanim, jednak sięgamy po niego stosunkowo rzadko. Wszystko dlatego, że nie zdajemy sobie sprawy z jego dobroczynnego wpływu na nasz organizm. Zielony seler jest doskonałym uzupełnieniem naszej diety, gdyż poprawia trawienie, pomaga szybko zrzucić zbędne kilogramy, obniża ciśnienie krwi i poziom złego cholesterolu. Dodatkowo wykazuje silne działanie przeciwzapalne, nawadnia i alkalizuje nasze ciało, pozytywnie wpływa na wzrok i układ nerwowy. Na koniec warto wspomnieć o przeciwnowotworowych właściwościach selera naciowego.

Właściwości selera naciowego

Seler naciowy jest bardzo dobrym źródłem witamin i minerałów. Znajdziemy w nim witaminę C, witaminę E, witaminy z grupy B, w tym kwas foliowy, a także witaminę A. Zielone łodygi dostarczają do naszego organizmu cennych związków mineralnych, takich jak:

• żelazo,
• magnez,
• cynk,
• fosfor,
• potas,
• wapń.

To jeszcze nie koniec jego właściwości – jest on warzywem niezwykle bogatym w błonnik. Dodatkowo zielone łodygi to cenne źródło chlorofilu.

Zastosowanie selera naciowego

Seler naciowy posiada charakterystyczny, niebanalny smak, jednak bardziej niż walory smakowe cenione działanie prozdrowotne. Spożywanie selera jest rekomendowane przede wszystkim:

• osobom odchudzającym się,
• cierpiącym na przewlekły stres,
• pragnącym poprawić kondycję swojego mózgu,
• chcącym obniżyć ciśnienie krwi i poziom cholesterolu,
• mającym kłopoty ze wzrokiem,
• sportowcom i osobom aktywnym fizycznie,
• osobom chcącym poprawić jakość swojego życia seksualnego,
• wszystkim, którzy chcą zadbać o kondycję swojej skóry.

Seler naciowy na odchudzanie

Seler naciowy jest jednym z mniej kalorycznych warzyw. Na 100 g zawiera on jedynie trzynaście kalorii. Duży procent łodygi selera stanowi woda, pewien procent to natomiast błonnik (zarówno rozpuszczalny, jak i nierozpuszczalny), który ułatwia trawienie, hamuje łaknienie i zapewnia poczucie sytości na długi czas po spożyciu. Seler naciowy jest doskonałą przekąską. Dzięki niemu łatwiej jest zrezygnować ze słodyczy i chipsów.

Regularne spożywanie selera naciowego uchroni nas przed dolegliwościami takimi jak wzdęcia lub zaparcia, które często towarzyszą dietom odchudzającym.

Seler naciowy należy do grupy produktów posiadających właściwości alkalizujące. Jest on więc podstawą diety alkalicznej. Dzięki niemu można szybko przywrócić równowagę kwasowo-zasadową w organizmie.

W selerze naciowym obecny jest ponadto potas, który przeciwdziała zatrzymywaniu się wody w organizmie. Dzięki niemu zmniejsza się opuchnięcie naszego ciała. Pozbycie się nadmiaru wody sprawia, że natychmiast tracimy nadmiar kilogramów. Potas pozwala pozbyć się cellulitu wodnego, który jest oporny na ćwiczenia i kosmetyki wyszczuplające.

Po seler naciowy warto sięgnąć również w momencie, kiedy cierpimy na cukrzycę typu II lub jesteśmy zagrożeni tą chorobą. Warzywo to szybko obniża poziom cukru we krwi.

Seler w diecie sportowca

Osoby aktywne fizycznie powinny mieć zawsze pod ręką kilka łodyg selera naciowego. Argumentów przemawiających za selerem jest kilka. Przede wszystkim warzywo to zawiera dużo wody, dzięki czemu doskonale nawadnia organizm.

Warzywo to ma właściwości przeciwzapalne, gdyż zawiera apigeninę. Dzięki tej substancji szybko łagodzi bóle mięśni i stawów, które często pojawiają się po intensywnych treningach.

W przypadku sportowców ważne są również właściwości alkalizujące selera. Warto zdawać sobie sprawę, że bardzo intensywny wysiłek fizyczny zakwasza organizm. Zjedzenie kilku łodyg selera przywraca mu równowagę. Odzyskanie równowagi sprawia, że mamy dużo energii i doskonały nastrój.

Seler naciowy na dobry nastrój

Witaminy i minerały zawarte w selerze naciowym pozytywnie wpływają na nasz nastrój. Regularne spożywanie selera opóźnia procesy starzenia się mózgu. Warzywo to zawiera substancję o nazwie luteolina. Jest ona polifenolem, która działa ochronnie na komórki naszego mózgu i opóźnia ich starzenie się. Cykliczne jej przyjmowanie poprawia pamięć i koncentrację, co więcej może być pomocna w leczeniu takich dolegliwości jak choroba Parkinsona i Alzheimera.

Wszechstronne działanie na układ nerwowy sprawia, że jedzenie selera jest polecane osobom w każdym wieku, zwłaszcza ludziom starszym.

Doskonały wzrok z selerem naciowym

Wprowadzenie do codziennego menu kilku łodyg selera naciowego to inwestycja w doskonały wzrok. W selerze obecne są między innymi luteina, zeaksantyna, a także witamina A, które chronią delikatne oczy przed szkodliwym działaniem promieniowania ultrafioletowego, chorobami takimi jak zaćma, ślepota zmierzchowa, zwyrodnienie plamki żółtej. Dodatkowo zabezpieczają one siatkówkę oka przed uszkodzeniami.

Jeżeli pracujemy przed komputerem, postawmy w okolicy talerz z kilkoma łodygami selera naciowego pokrojonego w drobne kawałki. Taka przekąska nie dość, że będzie chroniła nasze oczy, to dodatkowo przyczyni się do poprawy nastroju i zgubienia kilku zbędnych kilogramów.

Właściwości przeciwnowotworowe selera naciowego

Zielone łodygi selera naciowego są bogate w substancje zapobiegające nowotworom. Silne działanie antyrakowe wykazują flawony – apigenina i luteolina, witaminy A, E i C. Również zawarty w selerze chlorofil jest potężną bronią przeciw nowotworom.

Seler działa silnie przeciwzapalnie, dodatkowo alkalizuje nasz organizm. Dzięki niemu w naszym ciele tworzy się środowisko nieprzyjazne chorobom nowotworowym.

Według dotychczas przeprowadzonych badań, lecznicze warzywo okazuje się wyjątkowo skuteczne w zwalczaniu raka trzustki i raka piersi.

Zdrowe serce z selerem naciowym

Wszyscy, którzy mają problemy z sercem i układem krążenia, a także znajdujący się w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na te choroby powinni obowiązkowo włączyć do swojej diety seler naciowy. Już niewielkie jego ilości spożywane regularnie przyczyniają się do zmniejszenia ciśnienia, a także zmniejszenia poziomu złego cholesterolu we krwi.

Seler naciowy na piękną skórę

Regularne jedzenie selera naciowego nie pozostaje bez wpływu na kondycję naszej skóry. Witaminy i minerały odmładzają ją i pomagają między innymi w pozbyciu się trądziku.

Aromatyczny seler naciowy będzie pozytywnie oddziaływał na naszą urodę niezależnie od tego, czy będziemy spożywać go wewnętrznie czy zewnętrznie. Doskonałe efekty uzyskamy przemywając skórę sokiem z selera naciowego, możemy również przygotować z niego maseczkę. Jedzenie go na surowo poprawi z kolei kondycję naszej skóry od środka. Stanie się ona rozjaśniona, gładsza, dobrze nawilżona, rozświetlona, a niedoskonałości i drobne zmarszczki znikną.

Jak wybrać seler naciowy?

Wybierając seler naciowy zwracajmy szczególną uwagę na łodygę – musi być ona jędrna, kolor powinien być intensywny, niedopuszczalne są jakiekolwiek przebarwienia.

Jak przechowywać seler naciowy?

Najlepszym miejscem na przechowywanie selera naciowego jest lodówka. Jeżeli jednak chcemy, żeby warzywo to zachowało jak najwięcej wartości odżywczych, pamiętajmy, żeby przechowywać je w lodówce nie dłużej niż siedem dni.

Jak przyrządzić seler naciowy?

Seler naciowy ma charakterystyczny, intensywny smak, dlatego warto jeść go samodzielnie jako przekąskę. Pamiętajmy jednak, że zawiera on witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Z tego względu wskazane byłoby podawać go z odrobiną tłuszczu.

Znakomitym sposobem na zwiększenie spożycia odżywczego warzywa (zwłaszcza jeżeli nie przepadamy za jego intensywnym smakiem) są zielone koktajle. Możemy zmiksować go na przykład z jabłkiem, bananem, awokado, kiwi czy brzoskwinią.

Unikajmy poddawania naciowego selera obróbce termicznej – proces ten sprawi, że warzywo to straci wiele ze swoich prozdrowotnych właściwości.

Kasztany jadalne (nie należy ich mylić z owocami kasztanowca pospolitego) nie cieszą się w Polsce zbyt wielką popularnością, choć współcześnie można je kupić w dobrze zaopatrzonych supermarketach. Kojarzą się nam przede wszystkim z kuchnią, choć warto wiedzieć, że posiadają także właściwości lecznicze. Posiadają one wiele składników wzmacniających nasz układ nerwowy, dlatego dobrze jest je spożywać w okresach wzmożonej pracy lub stresu.

Co to są kasztany jadalne?

Kasztany jadalne (znane również pod nazwą maron) to owoce drzewa o nazwie Castanea sativa, które należy do rodziny bukowatych. Miejscem pochodzenia kasztanów jadalnych jest południe Alp, jednak starożytni Rzymianie rozpowszechnili je w krajach basenu Morza Śródziemnego, a także Europie Zachodniej. Kasztany jadalne uprawiane są również w Polsce, ale jedynie w cieplejszych miejscach, gdyż bardzo źle znoszą one niskie temperatury (silny mróz może spowodować uszkodzenia rośliny). Wbrew pozorom kasztany jadalne można łatwo odróżnić od kasztanowców pospolitych – wystarczy przyjrzeć się ich liściom – liście castanea sativa są pojedyncze. Marony można spożywać na surowo, równie dobrze smakują poddane obróbce termicznej – na przykład pieczone. Jadalne kasztany zawierają między innymi pokaźne ilości witaminy C, witaminy z grupy B, nienasycone kwasy tłuszczowe czy potas. Z tego względu korzystnie wpływają na pracę układu nerwowego.

Kasztany jadalne – właściwości

Kasztany jadalne są cenione nie tylko ze względu na unikalne walory smakowe, ale także dzięki zawartości cennych dla zdrowia witamin i minerałów. Znajdziemy w nich witaminę C, witaminy należące do grupy B, witaminy E i K. Spośród obecnych w nich minerałów należy wyróżnić:

• magnez,
• wapń,
• i potas.

Są one ponadto dobrym źródłem lecytyny i błonnika. Warto dodać, że marony nie zawierają glutenu, co jest ważne dla osób chorych na celiakię.

Kasztany jadalne – zastosowanie

Oprócz oczywistych zastosowań kulinarnych, cenimy marony za właściwości lecznicze. Warto je spożywać, kiedy:

• cierpimy na celiakię,
• chcemy wzmocnić odporność naszego organizmu,
• zależy nam na poprawie funkcjonowania mózgu i całego układu nerwowego,
• odchudzamy się,
• cierpimy na bóle głowy.

Kasztany jadalne na odchudzanie

Spożywanie kasztanów jadalnych jest dozwolone, a nawet wskazane na diecie odchudzającej. Nie są one bardzo kaloryczne – w stu gramach zawierają niecałe dwieście kalorii. Są za to pełne składników odżywczych, które usprawniają pracę naszego organizmu. Zawarty w nich potas przyczynia się do usuwania nadmiaru wody z organizmu, dzięki czemu nasze ciało wygląda szczuplej i jędrniej, a my czujemy się lekko. Kasztany zawierają duże ilości błonnika pokarmowego, bez którego trudno wyobrazić sobie zdrową dietę. Błonnik pęcznieje w układzie pokarmowym, dzięki czemu zapewnia nam uczucie sytości przynajmniej do kolejnego posiłku.

Jeżeli zależy nam na zgubieniu nadprogramowych kilogramów, pamiętajmy, że marony mogą wciągać. Istnieje duże ryzyko, że nie poprzestaniemy na stu gramach i zjemy ich znacznie więcej. Najlepszym rozwiązaniem tego problemu jest kupowanie mniejszych ich ilości. Zwłaszcza, że nie należą one do produktów najtańszych.

Po marony powinny sięgnąć osoby chorujące na celiakię. Kasztany jadalne nie zawierają glutenu, nie wywołają więc niebezpiecznych reakcji alergicznych.

Kasztany jadalne dla mózgu

Marony należą do produktów, które znakomicie wpływają na pracę naszego mózgu i całego układu nerwowego. Dzieje się tak, dlatego, że zawierają one witaminy z grupy B, potas, magnez i wapń. Dodatkowo są źródłem lecytyny, która jest jednym z budulców tkanki mózgu i otoczek mielinowych neuronów. Obecność lecytyny w naszej diecie poprawia koncentrację, pamięć, sprawia, że szybciej się uczymy. Bezcenne dla mózgu są również nienasycone kwasy tłuszczowe.

Kasztany jadalne świętej Hildegardy

Właściwości prozdrowotne kasztanów jadalnych znała także święta Hildegarda – niemiecka uzdrowicielka i reformatorka religijna. Polecała je w przypadku dolegliwości trzustki, bólów głowy, kłopotów z pamięcią i koncentracją.

Kasztany jadalne – przeciwwskazania

Marony należą do produktów, które mogą wywołać alergię. Powinny z nich zrezygnować osoby uczulone na lateks – jest to tak zwana alergia krzyżowa.

Kasztany jadalne w kuchni – jak je przyrządzić?

Większość z nas po zakupie kasztanów jadalnych nie bardzo wie co z nimi zrobić. Warto zdawać sobie sprawę, oprócz zjedzenia ich na surowo, mamy jeszcze wiele możliwości. Oryginalny smak sprawia, że równie dobrze nadają się one do dań mięsnych, jak i wegetariańskich.

Kasztany można upiec w piekarniku, przygotować z nich zupę, farsz do mięsa lub naleśników. Ze zmielonych maronów wytwarza się mąkę. Warto samodzielnie przygotować zupę z kasztanów jadalnych. Do tego celu potrzebujemy:

• około 250 łuskanych maronów,
• jeden litr bulionu,
• kawałek selera naciowego,
• jedną pietruszkę,
• śmietanę,
• sól i pieprz do smaku.

Kasztany wkładamy do garnka i zalewamy bulionem. Doprowadzamy do wrzenia, dodajemy seler i pietruszkę. Następnie dusimy całość przez około czterdzieści minut do jednej godziny. Wszystkie składniki miksujemy na gładką masę. Pod koniec doprawiamy solą i pieprzem.

Coraz popularniejszy w ostatnich latach amarantus (znany także jako złoto Inków lub szarłat) jest jedną z najstarszych roślin uprawnych świata. Jedną z jego najważniejszych cech jest obecność dużych ilości łatwo przyswajalnego białka. Z tego względu amarantus jest szczególnie polecany osobom, które nie jedzą mięsa. Roślina ta zawiera ponadto duże ilości cennych witamin i minerałów. W polskich sklepach możemy kupić mąkę z amarantusa, nasiona tej rośliny, a także prażone ziarna amarantusa (popping). Regularne spożywanie szarłatu może nam pomóc rozwiązać problemy z anemią, chorobami układu kostnego, a nawet cukrzycą. Jest jeszcze więcej powodów, żeby poznać bliżej zboże XXI wieku.

Amarantus – historia

Historia amarantusa jest długa i sięga imperium Inków. Pięć tysięcy lat temu szarłat był podstawą diety Indian zamieszkałych na terytorium Ameryki Południowej. Podczas hiszpańskich podbojów jego uprawy zostały niemal całkowicie zniszczone. Przyczyną tej sytuacji było prawdopodobnie to, że dla chrześcijańskich najeźdźców szarłat stał się symbolem pogaństwa. Indiańscy wojownicy podczas wojen dodawali do niego podobno krwi wrogów, co było dla Hiszpanów szokujące. Zakazali oni jego uprawy, dlatego złoto Inków w Europie pojawiło się dopiero kilka wieków po podbojach.

Kiedy odkryto niesamowite właściwości tej rośliny, zainteresowanie nią gwałtownie wzrosło. Współcześnie amarantus uprawiany jest na całym świecie. Największe jego plantacje znajdują się w krajach Ameryki Północnej i Południowej, Azji Południowo-Wschodniej, a także w Afryce. W Polsce uprawia się go przede wszystkim na Lubelszczyźnie. Jest on popularny na naszych ziemiach od lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku.

Czym właściwie jest amarantus i jakie ma właściwości?

Amarantus to jednoroczna, dwuliścienna roślina, która posiada szkarłatne kwiatostany (prawdopodobnie od nich bierze się nazwa szarłat). Wyróżniamy około sześćdziesięciu gatunków amarantusa (kolor ich kwiatów może się różnić). Wbrew opinii wielu osób nie jest on zbożem, a pseudozbożem. Amarantus, który dawniej stanowił podstawę diety Inków, Azteków i Majów posiada w swoim składzie witaminy niezbędne dla prawidłowej pracy naszego organizmu. Cenimy go przede wszystkim za zawartość witamin A, C, E, a także witamin z grupy B (B1, B2, B6, kwas pantotenowy i kwas foliowy). Jego ziarna dostarczają nam także minerałów:

• żelaza,
• wapnia,
• potasu,
• magnezu,
• cynku,
• miedzi,
• manganu,
• a także selenu.

Bardzo ważnym składnikiem amarantusa jest niezbędny dla sprawnej pracy układu pokarmowego błonnik. Roślina ta dostarcza naszemu organizmowi aminokwasów egzogennych, m.in. lizyny, tryptofanu i metioniny.

Lizyna jest skuteczna w walce z wirusem opryszczki. Aminokwas ten jest kumulowany w mięśniach szkieletowych i dzięki tego przyczynia się do ich odbudowy. Jest on ważny także w procesach wytwarzania kolagenu, a także metabolizmie tłuszczów.

Zawarty w szkarłacie tryptofan to aminokwas, który odpowiada za prawidłową pracę układu nerwowego, jest również pomocny w odchudzaniu.

Metionina z kolei bierze udział w procesie powstawania białka, a także w ponad stu innych procesach metabolicznych.

Jest on również dobrym źródłem skwalenu. Substancja ta jest silnym przeciwutleniaczem. Jest on produkowany w skórze człowieka i chroni ją przed infekcjami bakteryjnymi i grzybiczymi.

Co istotne amarantus nie zawiera glutenu. Jest także źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych – kwasu linolowego i linolenowego.

Amarantus – zastosowanie

Bogate właściwości amarantusa sprawiają, że ma on szerokie zastosowanie w lecznictwie i nie tylko. O włączenie go do swojej diety powinny postarać się osoby:

• cierpiące na dolegliwości układu kostnego,
• odchudzające się,
• pragnące poprawić swoją odporność,
• zmagające się z chorobami skóry,
• pragnące przeciwdziałać powstawaniu nowotworów,
• cierpiące na celiakię,
• stosujące dietę wegańską,
• sportowcy,
• chcące zadbać o swój mózg i serce.

Amarantus na mocne i zdrowe kości

Szkarłat jest ceniony jako źródło dobrze przyswajalnego wapnia, dlatego powinny go spożywać dzieci i osoby starsze. Dla szybko rosnących dzieci jest on ważny, gdyż jest budulcem kości, pozwala także cieszyć się zdrowymi zębami. Osoby starsze, a także kobiety w okresie menopauzy docenią fakt, że amarantus przeciwdziała osteoporozie. Dzięki niemu można poprawić gęstość kości i przeciwdziałać ich uszkodzeniom i złamaniom.

Amarantus na odchudzanie

Choć szkarłat nie należy do produktów niskokalorycznych (w stu gramach zawiera 371 kcal) osoby odchudzające się powinny włączyć go do swojej diety. Dostarcza nam on cennego, dobrze przyswajalnego białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych, aminokwasów, a także błonnika. W stu gramach szkarłatu znajdziemy około 7 g błonnika. Tyle wystarczy, żeby usprawnić procesy trawienne. Zawarty w amarantusie błonnik pęcznieje w żołądku, co sprawia, że czujemy się tak syci, jakbyśmy zjedli o wiele więcej niż w rzeczywistości. W efekcie nie mamy wielkiej ochoty na podjadanie, co pomaga nam wytrwać na diecie.

Amarantus zawiera także potas, który pozwala usunąć nadmiar wody z naszego organizmu. Dzięki niemu znika uczucie opuchnięcia, czujemy się lżejsi i naprawdę ważymy mniej.

Amarantus na diecie wegańskiej i bezglutenowej

Szarłat jest nie do przecenienia na diecie wegańskiej i bezglutenowej. Zawiera on duże ilości białka – w stu gramach ziaren jest aż czternaście gram białka. To jednak nie wszystko – białko zawarte w złocie Inków jest znakomicie przyswajalne (znacznie lepiej niż to zawarte w mleku czy soi). Jako, że amarantus nie zawiera glutenu, mogą go spożywać osoby chorujące na celiakię.

Amarantus dla sportowców

Amarantus stanowi znakomite uzupełnienie diety każdego sportowca. Przyczyną tego stanu rzeczy jest zawartość białka stanowiącego budulec mięśni i aminokwasów. Obecna w nim lizyna jest kumulowana w mięśniach szkieletowych, co więcej przyspiesza ona ich odbudowę. Regularne spożywanie szarłatu poprawia wydolność naszego organizmu i sprawia, że mamy więcej energii, co jest trudne do przecenienia w sporcie.

Amarantus na poprawę odporności

Szarłat należy do produktów, które przyczyniają się do poprawy naszej odporności. Zawiera on duże ilości przeciwutleniaczy, działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, dlatego będzie pomocny w zwalczaniu infekcji.

Amarantus na nowotwory

Współcześnie uważa się, że zboże XXI wieku jest doskonałym wyborem w profilaktyce nowotworów. Błonnik pozwala usunąć z naszego organizmu rakotwórcze substancje, dzięki czemu zmniejsza ryzyko zachorowania na nowotwory układu pokarmowego. Duże znaczenie w walce z rakiem ma obecność przeciwutleniaczy, które wypłukują z naszego organizmu wolne rodniki.

Amarantus przeciw chorobom krążenia

Szarłat zmniejsza stężenie złego cholesterolu (LDL) w naszej krwi, dzięki czemu przeciwdziała miażdżycy. W jego składzie znajdziemy ponadto nienasycone kwasy tłuszczowe, które są trudne do przecenienia dla naszego serca.

Amarantus na dobry humor i sprawny mózg

Szarłat należy do produktów szczególnie korzystnie wpływających na pracę naszego układu nerwowego. Zawiera on nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminy z grupy B, takie minerały jak magnez, wapń czy żelazo, a także aminokwasy (szczególnie tryptofan). Tak bogaty skład sprawia, że roślina ta działa na nas uspokajająco, łagodzi negatywne skutki stresu, poprawia samopoczucie, może także przeciwdziałać tak poważnym chorobom neurologicznym jak depresja. Spożywanie go późnym popołudniem lub wieczorem ułatwia zasypianie.

Amarantus przeciwwskazania

Amarantus jest jednym z produktów, który przyniesie korzyści każdemu. Brak jest jakichkolwiek przeciwwskazań do jego spożywania. Można jeść go nawet codziennie.

Jaki amarantus wybrać?

Współcześnie w polskich sklepach możemy dostać amarantus w trzech postaciach:

• mąki,
• ziaren,
• a także prażonych ziaren (tzw. popping).

Mąka z amarantusa idealnie sprawdzi się do wypieków (przedłuża między innymi ich trwałość), można użyć jej do produkcji makaronów. Jego ziarna możemy wykorzystywać do różnego rodzaju sałatek. Z kolei popping będzie doskonałym uzupełnieniem jogurtów, owsianek czy zdrowych deserów.

Czy wiesz, że:

– Nazwa amarantus pochodzi pochodzi od barwy amarantowej, która jest ciemną czerwienią przechodzącą w fiolet.

Orzechy macadamia wyróżniają się na tle innych orzechów. Charakteryzują się one najwyższą zawartością kalorii, mają także najwięcej tłuszczu. Jednocześnie są niezwykle zdrowe i pozytywnie wpływają na kondycję naszej skóry. Ich delikatny, kremowy smak sprawia, że znakomicie sprawdzą się one w kuchni. Pochodzące z Australii orzechy są dość drogie, jednak ta inwestycja prędzej lub później się nam zwróci. Co jeszcze powinniśmy wiedzieć o orzechach macadamia?

Czym są orzechy macadamia?

Orzechy macadamia to orzechy z wiecznie zielonego drzewa zaliczanego do rodziny srebrnikowatych. Orzechy te posiadają bardzo twardą łupinę, a ich miąższ w niemal osiemdziesięciu procentach składa się z tłuszczów. Zawierają one przede wszystkim bardzo zdrowe nienasycone kwasy tłuszczowe, a także witaminy z grupy B, witaminę E, potas, cynk, magnez, selen, wapń, magnez, żelazo, a także fosfor. Regularne spożywanie orzechów macadamia wspiera pracę, mózgu, pomaga obniżyć poziom złego cholesterolu, a także cukru we krwi, pozytywnie wpływa na pracę układu pokarmowego. Odżywcze orzechy mogą zmniejszać ryzyko zachorowania na niektóre nowotwory, są również powszechnie stosowane w kosmetyce. Współcześnie największym producentem tych orzechów jest Australia.

Jakie właściwości mają orzechy macadamia?

Orzechy macadamia charakteryzują się nieprzeciętnymi walorami odżywczymi. Tym, co zwraca szczególną uwagę jest wysoka zawartość tłuszczów – mają ich najwięcej ze wszystkich znanych nam orzechów. Jednocześnie są to tłuszcze bardzo zdrowe. W 100 g orzechów 12 g to nasycone kwasy tłuszczowe, jednonienasycone kwasy tłuszczowe to aż 59 g, wielonienasycone kwasy tłuszczowe to 1,5 g. Zdrowe orzechy zawierają kwasy tłuszczowe omega-3 i omega-6.

Pochodzące z Australii orzechy dostarczają nam witamin z grupy B, które regulują pracę układu nerwowego, równocześnie spełniają wiele innych ważnych zadań w naszym organizmie. Znajdziemy w nich witaminę B1, B2, B3, B5 i B6. Dodatkowo są bogate w witaminę E nazywaną także witaminą młodości i płodności.

Orzechy z drzewa macadamia to dobre źródło błonnika, a także ważnych mikroelementów takich jak:

• potas,
• mangan,
• żelazo,
• magnez,
• selen,
• fosfor,
• cynk,
• i wapń.

Orzechy macadamia na odchudzanie

Niektórym może się wydawać, że najbardziej kaloryczne i tłuste ze wszystkich orzechów nie są odpowiednie dla osób na diecie redukcyjnej. Nic bardziej mylnego. Choć 100 g orzechów dostarcza nam 741 kcal i dużą ilość tłuszczu, nie przyczyniają się się one do odkładania dodatkowej tkanki tłuszczowej. Co więcej, jeżeli spożywamy je z umiarem, mogą nawet wspomagać procesy odchudzania.

Dla osób odchudzających się ważny jest również zawarte i orzechach błonnik i potas. Błonnik zapewnia długotrwałe uczucie sytości, a potas przyczynia się do usuwania nadmiaru wody z organizmu.

Orzechy macadamia dla serca

Niepozorne orzechy wykazują bardzo korzystny wpływ na nasze serce i cały układ krążenia. Pomagają one obniżyć poziom złego cholesterolu we krwi, a dodatkowo obniżają ciśnienie. Wszystko to sprawia, że regularne ich spożycie chroni przed miażdżycą, zawałem serca i udarem mózgu.

Orzechy macadamia dla mózgu

Żywność, która pozytywnie wpływa na kondycję naszego serca, ma również dobroczynny wpływ na mózg. Nie inaczej jest z orzechami macadamia, które poprawiają pamięć i koncentrację, pomagają się odprężyć, łagodzą stres. Jeżeli włączymy je na stałe do naszego menu, możemy liczyć, że w przyszłości ochronią nas przed demencją i chorobą Alzheimera. O orzechach z drzewa macadamia nie powinny zapominać osoby pracujące umysłowo.

Orzechy macadamia w kosmetyce

Z orzechów macadamia produkowany jest olej, który znajduje szerokie zastosowanie w kosmetyce. Jest on bogaty w nienasycone kwasy tłuszczowe, które chronią i regenerują naszą skórę. Zawarta w nim witamina E spowalnia procesy starzenia. Olej ten jest odpowiedni dla wszystkich rodzajów skóry. Można stosować go solo, a także mieszać z innymi olejami roślinnymi.

Na bazie oleju z odżywczych orzechów produkuje się:

• kremy to twarzy,
• kremy pod oczy,
• serum,
• balsamy do ciała,
• odżywki do paznokci,
• a także kosmetyki do pielęgnacji włosów.

Orzechy macadamia dla wszystkich, prawie…

Nie ma osoby, która nie odniosłaby korzyści ze spożywania orzechów macadamia. Wyjątkiem są alergie pokarmowe. Orzechy powinny znaleźć się w diecie kobiet w ciąży.

Nie należy natomiast podawać ich psom, gdyż dla tych zwierząt okazują się trujące. Już kilkanaście orzechów z drzewa macadamia może wywołać u psa wymioty, zaburzenia koordynacji ruchowej, osłabienie, drgawki, a w skrajnych wypadkach nawet hipotermię.

Ciekawostki związane z orzechami macadamia:

• Orzechy macadamia zostały odkryte w 1857 roku przez Waltera Hilla. Inspiracją do nazwania orzechów był przyjaciel Hilla – John McAdam.
• Skorupka orzechów jest tak twarda, że możemy mieć problemy z rozłupaniem jej przy pomocy dziadka do orzechów.
• Australia produkuje ponad sto tysięcy ton orzechów macadamia rocznie.
• Olej z orzechów macadamia ma wysoką temperaturę dymienia, co sprawia, że może być z powodzeniem używany do smażenia.
• Oprócz Australii orzechy macadamia produkuje się w Stanach Zjednoczonych, Brazylii, na Kostaryce, w RPA, Izraelu, Kenii, Nowej Zelandii, Boliwii, Kolumbii i Malawi.

Czosnek niedźwiedzi to roślina, która według legendy starogermańskiej była spożywana przez budzące się ze snu zimowego niedźwiedzie, stąd jego nazwa. Warto zdawać sobie sprawę, że czosnek niedźwiedzi ma wiele wspólnego z dobrze nam znanym czosnkiem tradycyjnym, choć znajdziemy między nimi również zasadnicze różnice.

Czym charakteryzuje się czosnek niedźwiedzi?

Możemy być pewni, że nie pomylimy czosnku niedźwiedziego z tradycyjnym czosnkiem, który ma formę ząbków zebranych w cebulkowatą główkę. Wizualnie znacznie bardziej przypomina on liście konwalii, które są silnie trujące.

Podobieństwo możemy zauważyć, a właściwie wyczuć, kiedy powąchamy czosnek niedźwiedzi – pachnie on tak jak tradycyjny czosnek, może nieco mniej intensywnie. Z tego względu, jeżeli zbieramy go samodzielnie i nie mamy pewności, czy wybraliśmy właściwą roślinę, warto zaufać zmysłowi węchu.

Podobieństwa pomiędzy tymi roślinami dotyczą również smaku. Jest on bardzo podobny, jednak czosnek niedźwiedzi cechuje się znacznie delikatniejszym smakiem, jest on również łatwiejszy do strawienia. Jego zaletą jest fakt, że charakterystyczny czosnkowy zapach nie utrzymuje się tak długo jak w przypadku czosnku tradycyjnego. Ta właściwość sprawia, że z powodzeniem można spożywać go przed ważnym wyjściem, czy spotkaniem.

Właściwości prozdrowotne czosnku niedźwiedziego

Współcześnie uważa się, że czosnek niedźwiedzi łączy w sobie wszystkie właściwości prozdrowotne tradycyjnego czosnku, a poza tym ma jeszcze inne atuty.

W obydwu rodzajach czosnku znajdziemy liczne witaminy, a także minerały – między innymi:

• magnez,
• mangan,
• potas,
• selen,
• fosfor,
• siarkę,
• żelazo,
• potas,
• a także witaminę C i witaminy z grupy B.

Choć zarówno czosnek niedźwiedzi i czosnek tradycyjny zawierają siarkę, jednak należy zaznaczyć, że ten pierwszy zawiera ponad trzy razy więcej tego związku (co więcej jest ona lepiej przyswajalna). Siarka pozytywnie wpływa na wygląd naszej skóry, włosów i paznokci, gdyż jest ona składnikiem kreatyny.

Zalet siarki obecnej w czosnku niedźwiedzim jest jednak znacznie więcej. Działa ona:

• przeciwzapalnie,
• przeciwbakteryjnie,
• przeciwwirusowo,
• zwalcza również grzyby i różnego rodzaju pasożyty.

Z tego względu powinna być ona obecna w naszej diecie przez cały rok, a szczególnie w okresie jesienno-zimowym i wczesną wiosną, kiedy jesteśmy najbardziej podatni na różnego rodzaju infekcje. Niedźwiedzi czosnek jest skuteczniejszy od zwykłego czosnku w zwalczaniu infekcji górnych dróg oddechowych, a także infekcji grzybiczych i pasożytniczych. Jest on naturalnym antybiotykiem, jednocześnie nie niszczy naturalnej flory bakteryjnej przewodu pokarmowego.

Czosnek niedźwiedzi a choroby układu krążenia

Spożywanie czosnku, a szczególnie czosnku niedźwiedziego jest wskazane w profilaktyce chorób krążenia, a nawet wówczas, kiedy choroby te już się pojawiły. Jego regularne przyjmowanie obniża poziom złego cholesterolu (frakcji LDL), co więcej zmniejsza poziom trójglicerydów. Wszystko to wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia miażdżycy, choroby wieńcowej, udaru, czy zawału serca.

Zawarta w czosnku niedźwiedzim (w znacznie większych ilościach niż w czosnku tradycyjnym) adenozyna rozszerza naczynia krwionośne, zmniejsza ryzyko zakrzepów i obniża ciśnienie krwi.

Przeciwnowotworowe działanie czosnku

Czosnek niedźwiedzi wzmacnia układ odpornościowy. Współcześnie uważa się, że chroni przed wieloma nowotworami. Zawarte w nim związki fenolowe wspomagają organizm w zwalczaniu wolnych rodników.

Czosnek niedźwiedzi na odchudzanie

Osoby, które pragną pozbyć się nadprogramowej tkanki tłuszczowej powinny pomyśleć o wprowadzeniu czosnku (a szczególnie czosnku niedźwiedziego) do swojej diety. Jest on tak ważny, gdyż przyspiesza trawienie, poprawia trawienie, chroni przed wzdęciami i zaparciami. Dodatkowo zawarte w nim związki siarki odtruwają organizm, pomagając w usuwaniu z niego toksycznych substancji, między innymi metali ciężkich.

Zanim sięgniemy po czosnek niedźwiedzi…

Zanim sięgniemy po czosnek niedźwiedzi musimy zdawać sobie sprawę, że nie jest on odpowiedni dla osób cierpiących na wrzody żołądka i dwunastnicy. Ponadto jest on rośliną chronioną, dlatego niedopuszczalne jest zbieranie go na przykład w lesie. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 5 stycznia 2012 roku w sprawie ochrony gatunkowej roślin, czosnek niedźwiedzi został objęty częściową ochroną.

Choć nie można zbierać dziko rosnącego czosnku niedźwiedziego, można go uprawiać. Szybszym i łatwiejszym sposobem na jego zdobycie jest zakup w sklepie zielarskim lub w dobrze zaopatrzonym supermarkecie. Ceny czosnku niedźwiedziego są przystępne – za opakowanie 50 g zapłacimy mniej niż 10 zł.