Aktywność fizyczna – wpływ na zdrowie i sprawność seniorów

Starzenie się sprawia, że ludzki organizm staje się mniej wydolny. Z czasem stajemy się mniej sprawni, częściej też zapadamy na pewne choroby. Choć procesy starzenia są jak najbardziej naturalne i nie da się ich zatrzymać, możemy znacznie je spowolnić. Warto wprowadzić do swojego rozkładu dnia regularną aktywność fizyczną, gdyż ma ona zbawienny wpływ nie tylko na ciało, ale też mózg.

Procesy starzenia a zdrowie

Procesy starzenia to nie tylko siwe włosy, czy pojawiające się na naszej twarzy zmarszczki. W wiekiem wiele naszych narządów przestaje funkcjonować sprawnie. Starsi ludzie często mają problemy z chorobami układu sercowo-naczyniowego, chorobami zwyrodnieniowymi stawów, osteoporozą, sarkopenią, otyłością, czy cukrzycą. Również mózg nie jest tak sprawny jak w czasach młodości – pojawiają się zaburzenia pamięci, zwiększa się ryzyko zachorowania na choroby neurodegeneracyjne.

Musimy zdawać sobie sprawę, że siedzący tryb życia i brak ruchu przyspieszają rozwój wielu chorób. Osoby, które unikają aktywności fizycznej bardzo szybko stają się całkowicie zależne od innych.

Problem stanu zdrowia seniorów jest obecnie szczególnie poważny, gdyż szacuje się, że osoby w wieku od sześćdziesięciu do siedemdziesięciu dziewięciu lat będą w 2050 roku stanowiły aż jedną czwartą ludności całej Unii Europejskiej. Wiąże się to z wieloma problemami społecznymi.

Jednym ze skuteczniejszych sposobów zapobiegania chorobom wieku starczego jest zwiększenie aktywności fizycznej seniorów. W wielu wypadkach jednak nie jest łatwo przekonać starszych ludzi, żeby zaczęli się ruszać. Bywa, że nie podejmują oni większej aktywność w obawie o swoje zdrowie lub po prostu dlatego, że nie mają nawyków uprawiania sportu. Należy zdawać sobie sprawę, że seniorzy nie muszą wcale uprawiać sportów wyczynowych. Dobre efekty przynosi umiarkowana, a nawet lekka aktywność fizyczna. Powinna być ona dostosowana do możliwości, a także upodobań danej osoby.

Wpływ aktywności fizycznej na zdrowie i kondycję seniorów

Poważnym problemem wielu starszych osób jest ograniczona do minimum aktywność ruchowa. Taki stan rzeczy przyspiesza procesy starzenia, ma też dramatyczny wpływ na psychikę starszego człowieka.

Uprawianie sportu może zapobiec sarkopenii, czyli charakterystycznej dla ludzi starszych utracie tkanki mięśniowej. Co ważne – dobre efekty mogą przynieść nawet regularne spacery.

Zaleca się, żeby osoby starsze zdecydowały się na trzy formy aktywności fizycznej:

ćwiczenia siłowe,
treningi wytrzymałościowe,
a także ćwiczenia rozciągające.

Ćwiczenia siłowe pomogą na dłużej zachować stabilną, mocną sylwetkę. Dzięki treningom rozciągającym ścięgna i więzadła będą bardziej elastyczne. Z kolei ćwiczenia wytrzymałościowe są gwarancją lepszej kondycji.

Dzięki regularnemu podejmowaniu aktywności fizycznej można zmniejszyć ciśnienie tętnicze bez konieczności przyjmowania leków. Co więcej poprawie ulega praca komór serca, zmniejsza się także sztywność tętnic.

Brak ruchu jest szczególnie niebezpieczny dla naszych kości. U osób starszych zagrożenie osteoporozą znacznie się zwiększa. Dzieje się tak dlatego, że siedzący tryb życia przyczynia się do zmniejszenia smarowania stawu, co w konsekwencji doprowadza do zmian zwyrodnieniowych. Już samo spacerowanie może ten proces zatrzymać i pozwolić nam cieszyć się sprawnością do późnej starości.

Aktywność fizyczna z zdrowie psychiczne

Regularnie podejmowana aktywność fizyczna ma wpływ nie tylko na zdrowie naszego ciała. Nieoceniony jest też jej wpływ na ludzką psychikę. Z wiekiem zwiększa się ryzyko chorób neurodegeneracyjnych jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona, czy demencja starcza. Współcześnie uważa się, że ich główną przyczyną są nie predyspozycje genetyczne, a siedzący tryb życia.

Osoby, które chcą poprawić swoją pamięć powinni wprowadzić do swojego planu dnia jakąkolwiek formę aktywności fizycznej. Należy zdawać sobie sprawę, że wysiłek fizyczny powoduje zwiększenie stężenia ważnych neuroprzekaźników takich jak dopamina, noradrenalina, czy serotonina. Dzięki nim możemy cieszyć się dobrym nastrojem, mamy lepszą pamięć, szybciej przyswajamy nowe informacje.

Istnieje wiele badań, które potwierdzają, że osoby starsze, które są aktywne fizycznie mają znacznie lepsze wyniki w testach psychologicznych, niż ich rówieśnicy prowadzący całkowicie siedzący tryb życia.

Jaka aktywność fizyczna jest najlepsza dla seniorów?

Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie jaki rodzaj aktywności fizycznej będzie najbardziej odpowiedni dla osób starszych. Najważniejsze jest, żeby sport sprawiał danej osobie przyjemność. Jeden człowiek będzie odczuwał satysfakcję z biegania lub szybkich marszów, drugi będzie preferował jogę. Zdecydowanie dobrą praktyką jest łączenie (w miarę możliwości) różnych form aktywności fizycznej.

Osoby starsze przy wyborze sportu powinny zachować ostrożność. Ludzie, którzy przez całe życie prowadzili siedzący tryb życia, decydując się na bardzo forsowną aktywność ryzykują kontuzję. Ćwiczenia muszą być dostosowane do stanu zdrowia, w przeciwnym wypadku mogą być niebezpieczne.

Seniorzy zmagający się z chorobami układu sercowo-naczyniowego mogą pomyśleć o lekkiej aktywności takiej jak spacerowanie, tai chi, czy nordic walking. Można zastanowić się także nad pływaniem, czy jazdą na rowerze.

Decydując się na uprawianie nowego sportu dobrze jest skonsultować się z instruktorem. Osoba taka udzieli wskazówek jak prawidłowo wykonywać ćwiczenia, co zmniejszy prawdopodobieństwo wystąpienia kontuzji.

Buraki – charakterystyka, wartości odżywcze, wpływ na zdrowie, ciekawostki

0

Buraki zaliczane są do najzdrowszych warzyw. Niestety zbyt rzadko korzystamy z ich dobroczynnych właściwości, pomimo że mamy do nich dostęp przez cały rok, a ich cena jest bardzo niska. Dlaczego powinniśmy częściej jeść buraki?

Czym są buraki?

Mianem buraków określamy rośliny jednoroczne (ewentualnie dwuletnie) zaliczane do rodziny szarłatowatych. Pochodzą one z rejonów Morza Śródziemnego, a obecnie można je spotkać w wielu zakątkach świata, w tym również w Polsce. Dolne liście buraka są dość duże, jajowate, mają faliste brzegi. Z kolei liście łodygowe charakteryzują się podłużnym kształtem. W drugim roku życia rośliny pojawiają się kwiaty – są one zebrane w duże wiechy. Burak posiada spichrzowy korzeń. Jego owoce są jednonasienne, zrośnięte po kilka. Buraki są popularnymi roślinami uprawnymi. Pierwsze ślady ich upraw pochodzą z Babilonii. Warzywa te są źródłem cennych składników odżywczych. Znajdziemy w nich witaminy, minerały, duże ilości błonnika, a także azotany. Nie są one wysokokaloryczne. Charakteryzują się natomiast wysokim indeksem glikemicznym. Buraki mają korzystny wpływ na zdrowie. Ich spożywanie poleca się między innymi sportowcom, gdyż zwiększają wydolność ludzkiego organizmu. Wyróżniamy kilkanaście odmian buraka.

Jakie wartości odżywcze mają buraki?

Buraki są dobrym źródłem kwasu foliowego. W ich składzie znajdziemy również niewielkie ilości żelaza, sodu, cynku, potasu, fosforu i magnezu. Znajdziemy w nich również mało znane pierwiastki takie jak rubid, czy cez. Warzywa te zawierają pokaźne ilości azotanów, przez co są w stanie skutecznie obniżać ciśnienie.

Charakterystyczny kolor buraków wynika z zawartości w nich betaniny – jest ona silnym przeciwutleniaczem, który usuwa z organizmu wolne rodniki.

Buraki na odchudzanie

Buraki to warzywa, po które bez przeszkód mogą sięgać osoby odchudzające się. Zawierają one niewiele kalorii – w 100 g buraków znajduje się zaledwie 33 kcal. W ich składzie znajdziemy błonnik, który sprawia, że po zjedzeniu buraków odczuwamy sytość. Dzięki tej właściwości nie mamy tak wielkiej ochoty na podjadanie pomiędzy posiłkami. Co więcej buraki zwiększają wydolność naszego organizmu – włączenie ich do codziennego menu sprawia, że treningi stają się bardziej efektywne, a my chudniemy szybciej.

Wpływ buraków na zdrowie

Buraki mają korzystny wpływ na wiele aspektów naszego zdrowia. Przede wszystkim wspierają funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Dzieje się tak dlatego, że zawierają one tlenek azotu, który powoduje rozkurczenie naczyń krwionośnych i chroni przed nadmiernym zlepianiem się płytek krwi. Warzywa te mają silne działanie krwiotwórcze. Dzięki kwasowi foliowemu pomagają one usuwać z krwi homocysteinę, przez co zmniejszają ryzyko chorób serca.

Buraki mają działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Posiadają właściwości odkrztuśne.

Regularne spożywanie buraków pomaga obniżyć poziom złego cholesterolu we krwi, co redukuje prawdopodobieństwo zachorowania na miażdżycę.

Buraki wspierają funkcjonowanie układu immunologicznego. Za sprawą wysokiej zawartości przeciwutleniaczy są one w stanie przeciwdziałać rozwojowi chorób nowotworowych. Usuwają one z organizmu wolne rodniki, przez co chronią DNA. Z tego samego powodu spowalniają też procesy starzenia.

Znany i doceniany jest też wpływ buraków na funkcjonowanie układu nerwowego.

Spożywanie buraków jest zalecane sportowcom, gdyż warzywa te poprawiają wydolność organizmu, sprawiają, że lepiej toleruje on wysiłek i wolniej się męczy.

Bardzo ważną właściwością buraków jest fakt, że działają one zasadotwórczo. Dzięki nim możemy szybko przywrócić równowagę kwasowo-zasadową w organizmie.

Uważa się, że włączenie buraków do menu może łagodzić przykre objawy menopauzy. Są one zalecane także kobietom w ciąży – dzięki wysokiej zawartości kwasu foliowego mają pozytywny wpływ na rozwój płodu. Co więcej są w stanie szybko poprawić kondycję skóry, włosów i paznokci.

Jeżeli chcemy czerpać pełnię korzyści z buraków, wybierajmy odmiany: Czerwona Kula, Glob F1, czy Burak Opolski.

Buraki – przeciwwskazania

Nie ma poważnych przeciwwskazań do spożywania buraków. Jedynie osoby chore na cukrzycę powinny zachować ostrożność, gdyż warzywa te charakteryzują się wysokim indeksem glikemicznym. W sytuacji, gdy cierpimy na cukrzycę i mamy ochotę na buraki, wybierajmy warzywa surowe. Ich indeks glikemiczny to około 30. W przypadku buraków gotowanych zwiększa się on do 65.

Buraki – uprawa

Jeżeli chcemy cieszyć się burakami najwyższej jakości na co dzień, możemy rozważyć ich uprawę w przydomowym ogrodzie warzywnym. W sklepach możemy znaleźć wiele odmian buraka. Różnią się one kształtem, wielkością, a także stopniem nasycenia barwy. Uprawa buraków nie należy do najtrudniejszych, jednak należy mieć świadomość, że warzywa te mają dość duże wymagania. Warto zapewnić im glebę żyzną, wilgotną, próchniczą, charakteryzującą się pH obojętnym lub lekko zasadowym.

Stanowisko dla buraków powinno być ciepłe i nasłonecznione. Warzywa te źle radzą sobie podczas chłodów.

Buraki wysiewamy prosto do gruntu. Najlepszy czas na wysiew to późna wiosna i lato (ważne, żeby było już po przymrozkach). Rzędy powinny być oddalone od siebie o około czterdzieści centymetrów. W przypadku buraków duże znaczenie ma podlewanie (źle znoszą suszę), a także regularne odchwaszczanie.

Bardzo istotne jest także nawożenie tych roślin. Zaleca się jednak wykorzystywanie do tego celu nawozów naturalnych, gdyż buraki mają skłonność do gromadzenia toksycznych substancji.

Zastosowanie buraków w kuchni

W kuchni możemy wykorzystać zarówno korzeń, jak i liście buraka. Zdecydowanie najbardziej wartościowe są warzywa młode. Na ich bazie możemy przygotowywać surówki, sałatki, zupy (popularny barszcz). Buraki mogą być wykorzystywane na surowo, można je też ugotować (należy liczyć się z tym, że wówczas ich indeks glikemiczny wzrośnie o połowę). Bardzo dobrym wyborem jest sok wyciśnięty z surowych buraków. Jeżeli nie odpowiada nam jego charakterystyczny smak, możemy połączyć go z jabłkiem i marchewką.

Z buraków można przygotować pastę do smarowania pieczywa, można dodawać ich do deserów, czy też pasztetów warzywnych. Dobrym pomysłem na zwiększenie spożycia buraków jest dodawanie ich do kanapek.

Czy wiesz, że:

Zawarta w burakach betanina jest wykorzystywanym na szeroką skalę barwnikiem spożywczym. Oznacza się ją symbolem E 162.
Po zjedzeniu buraków mocz może przybrać barwę od różowej po ciemnoczerwoną.
Buraki uprawiali już starożytni Babilończycy, a ich śladem poszli Grecy i Rzymianie.
‚Zgorzel liści sercowych i sucha zgnilizna korzeni buraka’ jest to charakterystyczna dla tego warzywa choroba, którą wywołuje niedobór boru.
Zwiększenia rozmiaru korzenia buraka dokonali w szesnastym wieku włoscy ogrodnicy.
Buraki cukrowe stały się bardzo popularne za czasów Napoleona, kiedy to zaczęto szukać alternatywnych źródeł cukru.
Buraki mogą wspomagać organizm po chemioterapii.
Warzywa te mogą być pomocne w łagodzeniu skutków nadużycia alkoholu.
Współcześnie w aptekach dostępne są suplementy zawierające ekstrakty z buraka.

Roladki z piersi kurczaka ze szparagami – przepis na smaczne i wykwintne danie

0

Roladki z piersi kurczaka ze szparagami to pomysł dla tych, którym zależy na przygotowaniu zdrowego, a zarazem wykwintnego dania. Powinni go wypróbować także ci, którym znudził się zwykły pieczony lub grillowany kurczak. Danie do sprawdzi się zarówno na obiad, jak i na kolację. Jak zrobić roladki z piersi kurczaka ze szparagami?

Roladki z kurczaka – jakie składniki są potrzebne do przygotowania tego dania

Jeżeli mamy ochotę spróbować apetycznych roladek, powinniśmy zaopatrzyć się w:

dużą pierś z kurczaka,
kilka szparagów (można wykorzystać białe lub zielone),
łyżkę posiekanej natki pietruszki (opcjonalnie można użyć listków bazylii),
jedną łyżkę oleju kokosowego,
opakowanie sera Mozzarella (około 120 g),
sól, pieprz, ostrą paprykę, oregano, kurkumę (do smaku).

Pierś z kurczaka należy umyć, osuszyć, a następnie podzielić na podłużne kawałki (można je delikatnie rozbić tłuczkiem). Mięso przyprawiamy i lekko solimy. Następnie odkładamy je na kilkanaście minut do lodówki.

Szparagi należy umyć, obrać i pozbawić końcówek. Gotujemy je przez piętnaście minut w osolonej wodzie.

Na przygotowanym wcześniej mięsie układamy szparagi. Zawijamy je w roladę, a następnie spinamy przy pomocy wykałaczek (do tego celu można również użyć specjalnego sznurka).

Mięso lekko podsmażamy, a następnie przekładamy je do naczynia żaroodpornego, które wcześniej posmarowaliśmy olejem. Na szczycie każdej rolady układamy plaster sera Mozzarella. Pieczemy je w temperaturze stu siedemdziesięciu stopni przez około dwadzieścia minut.

Po wyjęciu rolady posypujemy posiekaną natką pietruszki (ewentualnie bazylią). Będą się one dobrze komponowały z ryżem, ziemniakami, kaszami, a także frytkami z batatów i surówką.

Roladki z piersi kurczaka ze szparagami

Roladki z piersi kurczaka ze szparagami to danie, które nie tylko ładnie się prezentuje i znakomicie smakuje, ale też dostarcza naszemu organizmowi cennych składników odżywczych.

kurczak, białko, mięso Pierś z kurczaka jest źródłem pełnowartościowego białka (zawiera ono komplet niezbędnych nam aminokwasów), dlatego nie powinno jej zabraknąć w menu osób uprawiających sport. Mięso jest bardzo chude i lekkostrawne, co sprawia, że z czystym sumieniem mogą włączyć je do swojego menu osoby na diecie redukcyjnej. Danie jest jak najbardziej dietetyczne.

Mięso z piersi kurczaka dostarcza nam również pokaźnych ilości witamin z grupy B, dlatego po jego spożyciu czujemy się lepiej, a nasz mózg pracuje wydajniej.

Szparagi są niskokaloryczne (w 100 g zawierają zaledwie 22 kcal), charakteryzują się także ciekawymi walorami smakowymi. W ich składzie znajdziemy między innymi witaminy z grupy B, witaminę C, karotenoidy, błonnik, inulinę, glutation, minerały takie jak potas, wapń, czy fosfor.

Warzywa te doskonale wpływają na kondycję naszego wzroku (jest to przede wszystkim wynikiem obecności karotenoidów). Zmniejszają one prawdopodobieństwo wystąpienia zwyrodnienia plamki żółtej, mogą również zapobiegać takiemu schorzeniu jak zespół suchego oka.

Szparagi pozytywnie wpływają na kondycję naszej skóry, co więcej są szczególnie pomocne w dolegliwościach układu moczowego. Regularne ich spożywanie może przyczynić się do obniżenia złego cholesterolu we krwi, co z kolei zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania na choroby układu krążenia.

Pasta do zębów z aloesu – dlaczego warto

0

Współcześnie coraz więcej słyszymy o negatywnym wpływie tradycyjnych past do zębów na ludzki organizm. Część osób przejmuje się tymi doniesieniami, inni nic sobie z tego nie robią. Niezależnie jednak od tego, czy popularne sklepowe pasty nam szkodzą, czy nie, warto zainteresować się naturalną pastą z aloesu. Charakteryzuje się ona w pełni naturalnym składem, znakomicie czyści zęby, jest odpowiednia zarówno dla dzieci, jak i osób starszych, posiada ponadto wiele innych właściwości, które przemawiają na jej korzyść.

Czym jest pasta do zębów z aloesu?

Aloesowe pasty do zębów to takie, w których głównym składnikiem jest aloes (często można spotkać też inne dodatki – na przykład propolis). Do produkcji tego typu past mogą być używane tylko wybrane gatunki aloesu. Ich zaletą jest nie tylko to, że doskonale czyszczą zęby, ale również fakt, że są łagodne dla szkliwa czy dziąseł. W przeciwieństwie do past z zawartością fluoru – można je połykać (co przemawia za wykorzystaniem ich u dzieci). Nawet większe ilości nie są szkodliwe dla organizmu.

Jakie korzyści daje nam stosowanie aloesowej pasty do zębów?

Jedną z większych zalet past do zębów z aloesu jest fakt, że nie zawierają one w swoim składzie fluoru. Współcześnie wiele osób obawia się past z jego dodatkiem, gdyż fluor ma negatywny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego, odkłada się również w narządach wewnętrznych.

Pasty na bazie aloesu zazwyczaj charakteryzują się bardzo prostym składem, co sprawia, że nie powodują one żadnych efektów ubocznych. Ich stosowanie jest w pełni bezpieczne, nawet gdy zdarza się nam połykać pastę.

W przypadku wyboru pasty aloesowej nie trzeba iść na kompromis – bezpieczeństwo za jakość. Tego typu pasty znakomicie czyszczą zęby. Aloes to roślina, która charakteryzuje się silnymi właściwościami bakteriobójczymi, a także grzybobójczymi. Zapobiega on osadzaniu się płytki nazębnej. Chroni także przed kamieniem nazębnym, a także próchnicą (okazuje się, że do zapobiegania próchnicy nie potrzebujemy wcale fluoru).

W przeciwieństwie do wielu tradycyjnych past, te na bazie aloesu bardzo dobrze wpływają na szkliwo. Pomagają one w regeneracji mikropęknięć szkliwa, same nie powodują również jego uszkodzeń. Ich bezpieczeństwo wynika z faktu, że w ich składzie brakuje substancji ścierających. Są przez to odpowiednie nawet dla osób o bardzo wrażliwych zębach. Jeżeli zjedzenie loda lub wypicie gorącej herbaty jest dla nas niemożliwe ze względu na nadwrażliwe zęby, powinniśmy zainwestować w pastę aloesową.

Pasta aloesowa to dobry wybór dla osób, które mają problemy z chorobami dziąseł. Jest ona nie tylko bardzo delikatna dla dziąseł, ale przyspiesza też ich gojenie, działa przeciwzapalnie, chroni przed infekcjami grzybiczymi i bakteryjnymi.

Stosowanie pasty aloesowej jest zalecane osobom w każdej grupie wiekowej. Z jej czyszczących i leczniczych właściwości skorzystają zarówno dzieci, jak i ich dziadkowie.

Używanie pasty aloesowej może być pomocne, kiedy cierpimy na różnego rodzaju infekcje jamy ustnej i gardła. Działa ona przeciwzapalnie, koi ból i przyspiesza leczenie.

Pasta na bazie aloesu znakomicie odświeża nasz oddech. Możemy używać jej po posiłku, a także wtedy, gdy chcemy czuć się pewniej przed ważnym wydarzeniem. Tego typu pasta jest ponadto bardzo wydajna. Do dokładnego umycia zębów potrzebujemy minimalnej jej ilości, przez co może ona służyć nam nawet trzykrotnie dłużej niż pasta tradycyjna.

Mięso mielone – charakterystyka, jakie najlepiej kupić

0

Mięso mielone jest bardzo często wykorzystywane w polskich kuchniach. Przygotowujemy z niego kotlety mielone, pieczenie, sosy do spaghetti. Jest ono bazą lasagne, a także różnego rodzaju farszów. Obecnie w sklepach znajdziemy ogromny wybór mięsa mielonego. Tak duża różnorodność sprawia, że często trudno jest nam się zdecydować. Właściwy wybór jest bardzo ważny, gdyż często zdarza się, że mięso znajdujące się na sklepowych półkach charakteryzuje się słabą jakością. Jak wybrać najlepsze mięso mielone?

Na co zwracać uwagę podczas zakupu mięsa mielonego?

Jeżeli potrzebujemy mięsa mielonego, zdecydowanie najbezpieczniej jest wybrać ładny kawałek mięsa, a następnie samodzielnie go zmielić. Jest to jednak zadanie dość czasochłonne. Musimy również dysponować własnym urządzeniem do mielenia mięsa. W niektórych sklepach możemy poprosić o zmielenia uprzednio wybranego mięsa, jednak nie jest to usługa dostępna wszędzie.

W przypadku, gdy nie pozostaje nam nic innego jak wybrać spośród mięs dostępnych w supermarkecie, powinniśmy uważnie czytać etykiety. Szybko przekonamy się, że jakość oferowanych nam mięs często pozostawia wiele do życzenia.

Zgodnie z powszechnie przyjętą definicją mięso mielone to takie, które zostało rozdrobnione, nie posiada kości, a ponadto w jego składzie jest mniej niż jeden procent soli. Czytając etykiety szybko zauważymy, że mało która podaje zawartość dziewięćdziesięciu dziewięciu procent mięsa. Zazwyczaj znajdziemy tam wiele substancji, które są nam całkowicie zbędne, a często nawet szkodliwe dla zdrowia. Może się okazać, że nasze mięso ma w swoim składzie błonnik sojowy lub grochowy, karagen,, czy skrobię ziemniaczaną. Sprawiają one, że zwiększa ono swoją objętość.

Warto jest uważnie czytać opisy producenta. Przykładowo mięso germażeryjne, mięso na kotlety, czy na klopsy zawiera w swoim składzie substancje, które nie powinny znaleźć się na naszych talerzach.

Nigdy nie kupujmy mięsa, które nie ma podanego składu. Powinniśmy czuć się zaalarmowani również wtedy, gdy produkt charakteryzuje się bardzo niską ceną.

Do słabej jakości mięsa mielonego często dodawana jest woda. Uwodnione mięso waży więcej, przez co jego cena jest wyższa. Wybierając je zauważymy, że na patelni znacznie zmniejsza swoją objętość (woda zaczyna parować).

Niewskazany jest zakup mięsa, które zawiera duże ilości kolagenu (nie jest on pełnowartościowym białkiem).

Przy zakupie mięsa mielonego nie należy sugerować się tabelkami z zawartością kalorii. Bardzo trudno jest uśrednić wartość kaloryczną mięsa, gdyż jeden kawałek może zawierać więcej tłuszczu, inny mniej.

Jakie mięso mielone wybrać?

W przypadku, gdy nie mamy możliwości zakupienia kawałka mięsa i zmielenia go na miejscu, dobre jest wybierać takie mięso, na którego etykiecie znajdziemy informacje z jakiej części zostało ono wyprodukowane. Zazwyczaj mamy do czynienia z łopatką lub szynką. Gatunek mięsa zależy przede wszystkim od potrawy, którą zamierzamy przygotować, a także od naszych preferencji smakowych. Jeżeli zależy nam na mięsie chudym, dobrze jest wybrać mięso drobiowe – z kurczaka lub indyka, gdyż charakteryzują się one najniższą zawartością tłuszczu.

Łosoś z frytkami w wersji fit – przepis

0

Łosoś z frytkami to danie, które znakomicie sprawdzi się na piątkowy obiad. Jeżeli jesteśmy na diecie redukcyjnej lub po prostu staramy się dobrze odżywiać, możemy przygotować go w wersji fit. Zamiast tradycyjnych frytek smażonych na głębokim tłuszczu, wybierzmy bataty, które doskonale się prezentują i bardzo dobrze smakują pieczone. Jak przygotować łososia z frytkami krok po kroku?

Łosoś z frytkami w wersji fit – lista zakupów

Do przygotowania tego dania będziemy potrzebowali:

fileta z łososia,
łyżki soku z cytryny,
jednego batata,
kilku liści ulubionej sałaty,
soli i pieprzu do smaku,
łyżeczki oliwy z oliwek.

Do łososia warto jest przygotować aromatyczny sos. Do jego wykonania będą nam potrzebne:

trzy łyżki jogurtu naturalnego,
łyżka soku z cytryny,
jeden ząbek czosnku,
kilka listków bazylii,
sól i pieprz do smaku.

Łosoś z frytkami – przygotowanie

Rybę należy opłukać, osuszyć, doprawić solą i pieprzem, a następnie skropić niewielką ilością soku z cytryny. Następnie dobrze jest go odłożyć do lodówki na około pół godziny.

Słodkie ziemniaki myjemy, obieramy ze skórki i kroimy w paseczki (kształt i wielkość frytek zależą od naszych upodobań). Następnie polewamy je oliwą, możemy również dodać do nich odrobinę soli (nie jest to konieczne, niektórzy lubią dodawać soli już po upieczeniu, inni całkowicie z niej rezygnują). Piekarnik nagrzewamy do temperatury dwustu dwudziestu stopni. Blachę wykładamy papierem do pieczenia, a następnie równomiernie rozkładamy na niej bataty. Pieczemy je około trzydziestu minut (jeżeli do tego czasu nie będą miękkie, pieczemy dłużej).

W tym samym piekarniku pieczemy również rybę (czas pieczenia łososia powinien być o dziesięć minut krótszy).

Kiedy ryba i frytki będą się piekły, możemy zająć się przygotowaniem sosu do łososia. Czosnek przeciskamy przez praskę, listki bazylii kroimy na drobne kawałki, następnie łączymy je z jogurtem naturalnym, dodajemy sok z cytryny i wszystkie przyprawy. Całość dokładnie mieszamy.

Łososia i frytki podajemy z sałatą i polewamy sosem.

Łosoś z frytkami w wersji fit – wartości odżywcze

Łosoś to powszechnie znana i ceniona ryba. Lubimy go nie tylko z powodu walorów smakowych, ale również bogatych właściwości odżywczych. Jest on znakomitym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych omega-3, które skutecznie obniżają poziom cholesterolu i trójglicerydów we krwi. Ryba ta posiada działanie przeciwzakrzepowe, pomaga również obniżyć ciśnienie tętnicze, przez co może zmniejszać prawdopodobieństwo zachorowania na choroby serca i układu krążenia.

Łosoś ma działanie przeciwzapalne, może też hamować rozwój alergii. Wspiera on prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego i nerwowego (może nawet zapobiegać depresji). Zmniejsza tempo rozwoju cukrzycy typu II, ma też pozytywny wpływ na kondycję skóry.

Dobroczynny wpływ na zdrowie mają także baraty, które są źródłem cennego beta-karotenu, błonnika, witamin z grupy B, witaminy C i E. Dostarczają nam one ponadto takich minerałów jak potas, fosfor, sód, wapń, magnez, siarka, żelazo czy jod. Bataty wspierają odporność, mają pozytywny wpływ na wzrok i skórę, chronią przed nowotworami, mogą też zmniejszać insulinoodporność.

Pasta sezamowa tahini – jak zrobić, właściwości prozdrowotne

0

Pasta sezamowa tahini powszechnie wykorzystywana jest w kuchni Bliskiego Wschodu. Jest również ważnym elementem kuchni śródziemnomorskich. W ostatnich latach staje się popularna również w Polsce, a to ze względu na jej smakowe i prozdrowotne właściwości. Jak zrobić pastę tahini? W jaki sposób wpływa ona na nasze zdrowie?

Jak zrobić pastę tahini?

Pasta tahini nazywana jest często masłem sezamowym, jako że sezam jest głównym jej składnikiem. Współcześnie możemy kupić ją w wielu sklepach, choć zdecydowanie lepiej jest przygotować ją samodzielnie – tylko wówczas mamy pewność, że produkt charakteryzuje się najwyższą jakością. Do jej wykonania będzie nam potrzebny mocny blender.

Nasiona sezamu należy delikatnie podprażyć na suchej patelni a następnie przełożyć do blendera. Mielimy je do momentu uzyskania gładkiej masy.

Jakie właściwości ma pasta tahini?

Masło sezamowe składa się w sześćdziesięciu procentach z tłuszczów. Dwadzieścia procent to natomiast białko. Zawiera ona także pewne ilości błonnika pokarmowego.

Pasta sezamowa jest tak wartościowa, gdyż większość obecnych w niej tłuszczów to nienasycone kwasy tłuszczowe – przede wszystkim kwas linolowy i oleinowy. Białko jest natomiast dobrym źródłem aminokwasów.

W paście z nasion sezamu znajduje się dużo witamin – są to przede wszystkim witaminy z grupy B (niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego), a także witamina E (nazywana także witaminą młodości i płodności). Tahini to ponadto dobre źródło minerałów:

wapnia,
cynku,
magnezu,
manganu,
i żelaza.

Jest ona zasobna w antyoksydanty, które spowalniają procesy starzenia się naszego organizmu, a także zabezpieczają go przed rozwojem nowotworów.

Pasta sezamowa tahini dla zdrowia?

O paście sezamowej tahini powinna pamiętać każda osoba, która chce zadbać o swoje zdrowie. Zawarte w niej składniki obniżają poziom złego cholesterolu, zapobiegając tym samym pojawianiu się chorób układu krążenia. Pasta z sezamu wspiera pracę układu immunologicznego, nerwowego, zmniejsza ciśnienie tętnicze, wykazuje działanie przeciwzapalne.

Jej regularne spożywanie może zmniejszać prawdopodobieństwo zachorowania na choroby neurodegeneracyjne.

Pomimo licznych korzyści zdrowotnych, należy pamiętać również, że jest ona bardzo silnym alergenem. Osoby cierpiące na astmę i mające skłonności do alergii powinny zachować ostrożność przy jej spożyciu.

Zastosowanie pasty sezamowej tahini w kuchni

Pastę sezamową tahini można wykorzystywać w kuchni na wiele sposobów. Jest ona podstawowym składnikiem hummusu, możemy przygotowywać na jej bazie sosy do sałatek, dań wegetariańskich czy ryb. Warto jest dodawać ją do jogurtów (szczególnie dobrze komponuje się z jogurtem greckim), wykorzystywać do smarowania pieczywa.

Charakterystyczny smak pasty sezamowej tahini sprawia, że doskonale pasuje ona do deserów, a także dań wytrawnych. Należy jednak pamiętać, że jest ona wysokokaloryczna, co sprawia, że osoby odchudzające się nie mogą spożywać jej bez ograniczeń.

Surówka z kiszonej kapusty i oleju lnianego – idealna solo i jako dodatek do obiadu

0

Surówka z kiszonej kapusty dość często wykorzystywana jest w polskiej kuchni. Bardzo często wykorzystujemy ją jako dodatek do obiadu. Świetnie komponuje się z rybami, a także ryżem i ziemniakami. Z powodzeniem możemy zjeść ją również na kolację. Jak zrobić surówkę z kapusty kiszonej? Dlaczego warto dodać do niej oleju lnianego? Jak taka potrawa wpływa na nasze zdrowie?

Surówka z kiszonej kapusty i oleju lnianego – jakie składniki należy przygotować?

Wykonanie surówki z kiszonej kapusty jest bardzo proste. Jednak, żeby danie było nie tylko smaczne, ale również pełne wartości odżywczych, ważne jest wybranie odpowiedniej kapusty. Powinna ona pochodzić ze sprawdzonego źródła. Współcześnie wielu producentów dodaje do kapusty octu, przez co traci ona swoje właściwości. Bardzo istotne jest, żeby na etykiecie produktu znajdował się napis „kapusta kiszona”. Pamiętajmy, że kapusta kwaszona to nie to samo.

Do przygotowania surówki będą nam potrzebne następujące składniki:

około 250 g kapusty kiszonej,
jedno jabłko,
średnia marchew,
szczypta kminku,
pieprz czarny do smaku,
pół cebuli,
dwie łyżki oleju lnianego,
opcjonalnie łyżka posiekanej natki pietruszki.

Pierwszym krokiem jest przygotowanie kapusty. Powinniśmy dokładnie ją opłukać, następnie odsączyć i drobno pokroić. Kapustę przekładamy do miseczki. Następnie myjemy i obieramy marchew i jabłko, po czym ścieramy je na tarce (wybieramy grube lub średnie oczka). Cebulę obieramy i kroimy w piórka. Wszystkie składniki dokładnie mieszamy, dodajemy olej lniany, przyprawy i natkę pietruszki. Surówkę można przechowywać w lodówce, choć najlepiej jest ją zjeść od razu po przygotowaniu.

Surówka z kiszonej kapusty i oleju lnianego – dlaczego warto

Kiszone kapusta jest cennym dodatkiem do naszego jadłospisu, ponieważ posiada liczne właściwości lecznicze. Jest odpowiednia dla osób odchudzających się, gdyż zawiera niewiele kalorii. Można jeść ją praktycznie bez ograniczeń.

Kapusta kiszona dostarcza nam dużych ilości witaminy C, a także związków mineralnych takich jak wapń, żelazo, potas i magnez. Jest ona również znakomitym źródłem błonnika pokarmowego, przez co korzystnie wpływa na układ trawienny. Po jej spożyciu przez długi czas czujemy się syci, co sprawia, że łatwiej jest nam wytrwać na diecie.

Surówka z kapusty kiszonej to także znakomity probiotyk. Zawiera ona kwas mlekowy, który pomaga w rozwoju dobrych bakterii jelitowych. Z tego względu surówka ta jest obowiązkową pozycją z menu osób, które przeszły antybiotykoterapię.

Również zawarty w surówce olej lniany wykazuje pozytywny wpływ na zdrowie. Charakteryzuje się on korzystnymi proporcjami kwasów omega-3 do omega-6, przez co zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania na schorzenia układu sercowo-naczyniowego (obniża on poziom złego cholesterolu we krwi, zwiększa natomiast stężenie cholesterolu dobrego). Jest on dobrym źródłem witaminy E, która znakomicie wpływa na kondycję naszej skóry. Jest ważna także dla prawidłowego funkcjonowania układu rozrodczego.

Surówka doskonale nadaje się jako dodatek do obiadu. Można ją również potraktować jako odrębne danie.

Groty solne – zasady działania, wskazania i przeciwwskazania

0

Groty solne cieszą się w Polsce coraz większą popularnością. Współcześnie znajdziemy je w niemal każdym większym mieście. Jakie właściwości mają groty solne? Kto szczególnie powinien się nimi zainteresować? Czy istnieją jakieś przeciwwskazania do korzystania z grot solnych?

Czym są groty solne?

Groty solne są to pomieszczenia, których ściany pokryto blokami soli tworząc w ten sposób charakterystyczny morski mikroklimat. Powietrze w grocie solnej bogate jest w minerały (we wdychanym powietrzu znajdują się między innymi jod, magnez, wapń, selen, miedź i potas) i inne związki, dzięki którym ludzki organizm może się zrelaksować. Temperatura powietrza w takim pomieszczeniu ma około 24 stopni Celsjusza, a wilgotność powietrza nie przekracza 45%. Dodatkowo przebywanie w grotach solnych ma również walory lecznicze. Sposób przygotowania i zachowania w grocie solnej zależy przede wszystkim od regulaminu konkretnego obiektu. Zazwyczaj ważny jest odpowiedni strój, a także przestrzeganie zasad higieny. Część osób decyduje się na budowę groty solnej w domu. Żeby terapia okazała się skuteczna, konieczne jest co najmniej dziesięć wizyt (minimum dwa razy w tygodniu). Jeden seans trwa około pięćdziesięciu minut.

Kto powinien zainteresować się grotami solnymi?

Przebywanie w grotach solnych niesie ze sobą wiele korzyści zdrowotnych. Wzmacnia się odporność organizmu, poprawia przemiana materii. Morski mikroklimat panujący w grotach solnych wspiera funkcjonowanie układu nerwowego – pomaga się wyciszyć i odstresować. Może być pomocny również w leczeniu nerwic. Groty solne mają bardzo pozytywny wpływ na układ oddechowy. Z tego względu są rekomendowane osobom cierpiącym na astmę, nieżyty górnych dróg oddechowych, czy stany zapalne zatok.

Na wizytach w grotach solnych skorzystają osoby cierpiące na niedoczynność tarczycy, co jest związane z wysoką zawartością jodu w powietrzu.

Groty solne są dobrodziejstwem także dla naszej skóry. Mogą przyspieszać leczenie łuszczycy. Sól oczyszcza i ujędrnia skórę, zmniejsza również widoczność cellulitu.

Przebywanie w grotach solnych zalecane jest osobom starszym, a także kobietom w ciąży.

Inne wskazania do korzystania z grot solnych to alergie (objawiające się schorzeniami górnych dróg oddechowych), osłabiona odporność, stany przemęczenia organizmu, choroby sercowo-naczyniowe, choroby układu pokarmowego takie jak na przykład wrzody żołądka i dwunastnicy, różnego rodzaju stany zapalne.

Groty solne – przeciwwskazania

Choć groty solne mają wiele prozdrowotnych właściwości, nie są przeznaczone dla każdego. Do poważnych przeciwwskazań zaliczamy nadczynność tarczycy (w grocie solnej jest wysokie stężenie jodu, co ma negatywny wpływ na przebieg tej choroby), uczulenie na jod, marskość płuc. Choć wizyty w grotach solnych mogą okazać się bardzo pomocne w przypadku osłabionego układu immunologicznego, nie wpłyną korzystnie na kondycję osób zmagających się z zaawansowanymi już chorobami nowotworowymi, czy też ostrymi stanami gruźlicy.

Jeżeli mamy jakiekolwiek wątpliwości dotyczące korzystania z groty solnej, zawsze lepiej jest przed wizytą skonsultować się z lekarzem.

Tarnina – charakterystyka, wartości odżywcze, wpływ na zdrowie, przykłady zastosowań, nalewka z tarniny

0

Ze względu na swoje właściwości lecznicze tarnina była chętnie wykorzystywana przez medycynę naturalną. Obecnie jest rośliną nieco zapomnianą, a nie słusznie, gdyż może przynieść nam wiele korzyści. Czym jest tarnina? Jakie wartości odżywcze posiada ta roślina? W jaki sposób tarnina oddziałuje na nasze zdrowie? Jak zrobić i kiedy stosować nalewkę z tarniny?

Czym jest tarnina?

Tarnina (inne nazwy to śliwa tarnina, tarka) to krzew lub niskie drzewko, które zaliczamy do rodziny różowatych. Możemy ją spotkać na terenie całej Europy, a także w Azji, czy Afryce. Tarnina to najczęściej krzew osiągający do trzech metrów wysokości. Niekiedy jednak dorasta do rozmiarów małego drzewka – osiąga wówczas od sześciu do ośmiu metrów. Krzewy tarniny są pokryte cierniami i mocno rozgałęzione. Posiadają one również wiele odrostów korzeniowych. Młode pędy pokryte są delikatnym meszkiem, który zanika w trakcie rozwoju rośliny. Tarnina posiada liście osadzone skrętoległe. Z wierzchu są one ciemnozielone, od spodu natomiast bladozielone. Korzenie rozrastają się daleko, ale ulokowane są płytko pod powierzchnią ziemi. Kwiaty mają barwę białą lub zielonkawo-białą, wyrastają na krótkich szypułkach. Owocami są natomiast pestkowce nazywane tarkami. Mają one kulisty kształt i czarno-siną barwę. Niekiedy pojawia się na nich niebieski nalot. Dojrzewają one we wrześniu i dość długo utrzymują się na gałęziach. W ziołolecznictwie wykorzystuje się owoce, kwiaty, a także korę tarniny.

Tarnina – wartości odżywcze

Owoce tarniny zawierają wiele cennych składników odżywczych. W ich składzie znajdziemy witaminy – przede wszystkim witaminę C, a także witaminy z grupy B, minerały – wapń, fosfor, potas, czy żelazo. Zawiera ona pektyny, błonnik, flawonoidy (zwłaszcza antocyjany i kemferol), sterole, garbniki, kwasy organiczne, białko, węglowodany.

Przez wysoką zawartość kwasów organicznych i garbników świeże owoce tarniny nie zachwycają smakiem. Stają się one słodsze na skutek kontaktu z bardzo niskimi temperaturami.

W korze korzeni znajdują się przede wszystkim garbniki i olejek kamforowy, natomiast w korze starszych pędów – taniny.

Kwiaty tarniny są szczególnie bogate w witaminę C, potas, flawonoidy, cukry, pektyny i garbniki.

Tarnina – działanie trujące

O ile owoce, kora i kwiaty tarniny mają prozdrowotne właściwości, o tyle nasiona tego krzewu są trujące. Zawierają one prunazynę, amigdalinę i sambunigrynę, które ulegają przekształceniu w cyjanowodór, a także benzaldehyd.

Tarnina w profilaktyce chorób krążenia

czerwone serce, rysunek, mężczyzna Tarnina wykazuje pozytywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy. Dzieje się tak za sprawą obecności związków fenolowych, które są w stanie skutecznie obniżać poziom złego cholesterolu (zwiększają ponadto poziom cholesterolu dobrego) i triglicerydów. Mają także wpływ na regulację ciśnienia tętniczego. Zawarte w tarninie związki fenolowe ograniczają tworzenie się zakrzepów, a także uszczelniają naczynia krwionośne. Wszystkie te właściwości sprawiają, że chronią one przed udarami mózgu, miażdżycą, chorobą niedokrwienną serca, czy zawałem serca.

Wykorzystanie tarniny w schorzeniach układu moczowego

Tarnina może być bardzo pomocna w leczeniu schorzeń układu moczowego. W tym celu wykorzystuje się kwiaty tej rośliny. Zawarte w nich związki działają przeciwzapalnie, mają delikatne działanie przeczyszczające, pomagają również w usuwaniu zbędnych produktów przemiany materii. Kwiaty tarniny mogą pomóc w leczeniu takich dolegliwości jak zapalenie nerek, pęcherza moczowego i cewki moczowej, skąpomocz, kamica moczowa.

Do celów leczniczych wykorzystuje się napary z kwiatów tarniny.

Tarnina leczy biegunkę

Owoce tarniny charakteryzują się działaniem przeciwbiegunkowym. Właściwości t wynikają z wysokiej zawartości garbników, które chronią błony śluzowe jelit. Garbniki wykazują także działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Warto wykorzystywać je również w przewlekłych nieżytach żołądka.

Tarnina w stanach zapalnych jamy ustnej

Kora tarniny charakteryzuje się działaniem przeciwzapalnym i sciągającym. Z tego względu warto jest sporządzić z niej płukankę do ust. Jest to szczególnie zalecane, kiedy cierpimy z powodu stanów zapalnych dziąseł, czy gardła.

Przepis na nalewkę z tarniny

Przygotowanie nalewki z tarniny jest polecane osobom, które chcą się cieszyć prozdrowotnymi właściwościami tej rośliny przez cały rok, a nie tylko w sezonie. Na nalewkę musimy przygotować:

około kilograma owoców tarniny (należy wcześniej usunąć z nich pestki),
pół litra spirytusu (96%),
pół litra wódki (40%),
jedną szklankę cukru.

Owoce płuczemy, a następnie zalewamy alkoholem. Przez cały miesiąc należy przetrzymywać je w ciepłym, a jednocześnie zacienionym pomieszczeniu. Co dwa dni dobrze jest wstrząsać naczynie w którym znajduje się nalewka. Po miesiącu zlewamy alkohol i wstawiamy go do lodówki. Owoce natomiast zasypujemy cukrem i przechowujemy w ciepłym miejscu. Po pewnym czasie zacznie się wytwarzać z nich syrop. Syrop mieszamy z alkoholem, po upływie kilku dni filtrujemy, po czym przelewamy do butelek. Zaleca się ich leżakowanie przez około trzy miesiące. Po tym czasie można delektować się trunkiem.

Tarnina – uprawa

Tarnina dobrze radzi sobie na większości gleb. Zalecane jest posadzenie jej na podłożu, które zawiera duże ilości wapnia, a także umiarkowanej zawartości składników pokarmowych.

Jeżeli chodzi o stanowisko – warto wybierać te ciepłe i nasłonecznione. W ostateczności sprawdzi się też półcień. Tarnina charakteryzuje się wysoką odpornością na mróz, jak również na suszę i choroby roślin. Jest rośliną miododajną.

Śliwa tarnina bardzo dobrze prezentuje się w ogrodach naturalistycznych. Często wykorzystuje się ją jako żywopłot. Może być przycinana, choć nie ma takiej konieczności.