Żyworódka pierzasta jest w Polsce mało znaną rośliną. Hoduje się ją przede wszystkim w celach dekoracyjnych, gdyż niewiele osób zdaje sobie sprawę z jej walorów leczniczych. Jakie właściwości ma żyworódka? Kto odniesie korzyści z jej stosowania? Czy istnieją jakieś przeciwwskazania do korzystania z dobrodziejstw tej rośliny?
Czym jest żyworódka pierzasta?
Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum) jest to bylina, którą zaliczamy do rodziny gruboszowatych. Jest ona sukulentem liściowym i pędowym, a także rośliną żyworodną. Jej łodyga w sprzyjających warunkach osiąga 1, 8 metra wysokości. Liście są grube, soczyste, pierzasto podzielone. Kwiaty żyworódki pierzastej rosną na długich pędach. Występują one w następujących kolorach: szkarłatnoczerwonym, białym, różowym lub żółtym, posiadają ponadto zielono-białą koronę.
Jak sama nazwa wskazuje – żyworódka jest rośliną żyworodną. Rozmnóżki wyrastają na brzegach liści. Zawierają one duże ilości wody, co pozwala im przetrwać suszę. Żyworódka pierzasta może ukorzeniać się również z liści i łodygi. Roślina zawiera duże ilości witaminy C i minerałów. Stosuje się ją wewnętrznie i zewnętrznie, w leczeniu wielu dolegliwości. Choć żyworódka pochodzi z Madagaskaru, można ją spotkać także w Australii, Azji, Ameryce Środkowej, a także na wyspach Oceanu Spokojnego. W Polsce uprawiana jest jako ozdobna roślina doniczkowa.
Jakie właściwości ma żyworódka?
Żyworódka pierzasta zawiera duże ilości witaminy C, flawonoidy, garbniki. Jest także bogata w związki mineralne:
- mangan,
- miedź,
- selen,
- cynk,
- bor,
- glin,
- krzem,
- potas,
- wapń,
- i żelazo.
Bryophyllum pinnatum charakteryzuje się działaniem:
- przeciwzapalnym,
- przeciwbólowym,
- antybakteryjnym,
- przeciwgrzybicznym,
- przeciwirusowym.
Roślina zwiększa odporność organizmu, przyspiesza gojenie się ran, wspomaga regenerację naskórka, zmniejsza widoczność blizn. Niezastąpiona żyworódka pozwala szybciej zwalczyć katar, kaszel, jest pomocna w takich chorobach jak angina czy zapalenie oskrzeli. Ma ona także pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego.
Żyworódka na dolegliwości skórne
Właściwości żyworódki pierzastej sprawiają, że ma ona niezwykle pozytywny wpływ na skórę. Dzieje się tak za sprawą zawartości witaminy C, krzemu, cynku, manganu i boru. Roślina znakomicie radzi sobie z trądzikiem, przyspiesza gojenie się zmian ropnych, jest pomocna w przypadku oparzeń (na poparzone miejsce nakładamy gazik nasączony sokiem z żyworódki), czy ukąszeń komarów. Stosuje się ją również w leczeniu odleżyn, blizn i innego rodzaju zmian skórnych.
Żyworódka na wzmocnienie odporności
Wszechstronna żyworódka wykazuje pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu immunologicznego. Można stosować ją prewencyjnie, a także wtedy, gdy infekcja już się pojawi. Żyworódka skraca czas trwania takich schorzeń jak zapalenie oskrzeli, grypę, zapalenie płuc, anginę, katar, kaszel, a także wywołaną alergią astmę.
Sok z żyworódki w leczeniu chorób układu pokarmowego
Spożywanie soku z żyworódki może pomóc w łagodzeniu dolegliwości układu pokarmowego takich jak zgaga, a nawet wrzody żołądka i jelit.
Przeciwbólowe działanie żyworódki
Żyworódka ceniona jest także za właściwości przeciwbólowe. Jest ona w stanie łagodzić bóle różnego pochodzenia, między innymi bóle głowy, bóle zębów, bóle reumatyczne, bóle kręgosłupa. W celu zmniejszenia dolegliwości należy posmarować obolałe miejsce sokiem z żyworódki.
Inne dolegliwości, które zniwelujemy przy pomocy żyworódki pierzastej
Bryophyllum pinnatum pomoże nam zahamować krwawienie z dziąseł, zlikwidować zapalenie spojówek, a nawet nieprzyjemny zapach z ust. Jest polecana jako naturalny lek na dolegliwości kobiece – zapalenia sutka, stany zapalne narządów płciowych, czy nadżerkę szyjki macicy. Picie soku z żyworódki może zmniejszyć poziom cukru we krwi, co powinno zainteresować chorych na cukrzycę.
Przeciwwskazania do stosowania żyworódki
Choć żyworódka uchodzi za roślinę bezpieczną, należy zachować ostrożność przy spożywaniu soku z dodatkiem alkoholu. Nie powinno się go podawać dzieciom, kobietom w ciąży i kobietom karmiącym. Żyworódka może też wchodzić w reakcje z niektórymi lekami, dlatego w przypadku przyjmowania leków jej stosowanie należy uzgodnić z lekarzem.
Uprawa żyworódki pierzastej
Żyworódka jest sukulentem, co oznacza, że jest przystosowana do warunków ograniczonego dostępu do wody. Duże ilości płynów gromadzi w liściach, które stanowią jej zapasy. Żyworódka nie lubi częstego podlewania – należy podlewać ją dwa razy w tygodniu. Częstsze nawadnianie może sprawić, że korzenie zaczną gnić. Zimą zaprzestajemy podlewana i nawożenia, dzięki czemu roślina może odpocząć.
W naturalnych warunkach żyworódka rośnie w klimacie tropikalnym, dlatego jej uprawa w polskim ogrodzie jest niemożliwa. Możemy natomiast uprawiać ją w ciepłych pomieszczeniach (optymalna temperatura waha się od 15 do 27 stopni Celsjusza).
Idealne podłoże dla żyworódki to przepuszczalna gleba próchnicza. Jeżeli roślina przeznaczona jest do celów leczniczych, pamiętajmy, żeby do nawożenia nie używać nawozów mineralnych.
Jak zrobić sok z żyworódki?
Sok z żyworódki znakomicie sprawdzi się do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego. Pozyskujemy go z liścia, który uprzednio zmiażdżyliśmy przy użyciu drewnianego (nigdy metalowego) przedmiotu. Liście przeciskamy przez gazę
Jak wykonać nalewkę z żyworódki?
Do sporządzenia nalewki z żyworódki potrzebujemy świeżego soku z tej rośliny, a także spirytusu, Idealne proporcje to 1 część soku i 3 części spirytusu. Sok i pozostałą po jego produkcji miazgę mieszamy ze spirytusem, przekładamy do słoja, szczelnie zamykamy, a następnie odkładamy na dwa tygodnie. Następnie zawartość słoja przecedzamy i przelewamy do butelki. Konieczne jest przechowywanie nalewki przez kilka miesięcy.
Nalewkę przed zastosowaniem należy rozcieńczyć z wodą w proporcjach: jedna łyżeczka nalewki na jedną szklankę wody.
Ciekawostki na temat żyworódki pierzastej:
- Żyworódka pierzasta po raz pierwszy pojawiła się w Europie w 1800 roku.
- Do Polski sprowadził ją w 1949 roku z Chin botanik – profesor Skupieński.
- Stara żyworódka wygląda mało atrakcyjnie, dlatego zaleca się częste jej rozmnażanie i wyrzucanie starszych roślin.
