Amarant jest to barwnik wykorzystywany w przemyśle spożywczym. Nadaje on żywności czerwono-niebieski kolor. Warto zdawać sobie sprawę, że może mieć on negatywny wpływ na zdrowie. W wielu krajach znajduje się na listach zakazanych dodatków do żywności. Czym dokładnie jest amarant? W jaki sposób wpływa on na organizm człowieka? Jakie zastosowania znajduje ten barwnik w przemyśle?
Co to jest amarant?
Amarant (jest znany również jako czerwień spożywcza 9, czerwień kwasowa 27, bordeaux S; oznacza się go symbolem E123) jest to organiczny związek chemiczny, który zalicza się do barwników azowych. Otrzymuje się go w wyniku syntezy chemicznej z ropy naftowej (dawniej wytwarzano go z węgla). Amarant ma barwę czerwono-niebieską (smołową), występuje w postaci soli sodowej, ma postać proszku. Charakteryzuje go bardzo dobra rozpuszczalność w wodzie (za to słabo rozpuszcza się w etanolu), a także wysoka wytrzymałość na działanie światła i wysokich temperatur (zachowuje on stabilność do temperatury stu dwudziestu stopni Celsjusza). Pod wpływem kwasów owocowych amarant zmienia barwę. Dawniej E123 stosowany był powszechnie. Dziś wiemy, że ma negatywny wpływ na zdrowie, co zaowocowało wycofaniem go z obiegu w wielu krajach. W Polsce jest on dozwolony, jednak zalecane jest ograniczenie jego spożycia.
Zastosowanie amarantu
E123 znalazł zastosowanie w przemyśle spożywczym. Przy jego pomocy barwiono niektóre napoje alkoholowe (w tym wino), a także ikrę. Amarant można niekiedy znaleźć w ciastach i galaretkach w proszku. Spotkamy go również w napojach bezalkoholowych, przetworach z czarnej porzeczki, kaszach, płatkach zbożowych, dżemach, konfiturach, lodach, zupach.
Amarant może być używany także do barwienia papieru, skór, czy różnego rodzaju tkanin.
Sięga po niego także przemysł kosmetyczny. Związek ten odpowiedzialny jest za kolor niektórych szminek, cieni do powiek, czy różów do policzków.
Czy amarant jest szkodliwy?
Współcześnie coraz więcej mówi się o szkodliwości amarantu. Spowodowało to wycofanie go z produkcji w niektórych krajach (między innymi w Stanach Zjednoczonych).
Udowodniono, że E123 nasila objawy nietolerancji na salicylany. Może on nasilać objawy astmy, a także atopowego zapalenia skóry. Reakcje alergiczne, które wywołuje objawiają się wysypką i nieżytem nosa.
Spożywanie dużych ilości produktów barwionych amarantem może doprowadzić do uszkodzenia nerek (odpowiada za odkładanie się wapnia w nerkach), wątroby i bezpłodności. Powinien być całkowicie ograniczony przez kobiety w ciąży, gdyż może przyczynić się do wad wrodzonych płodu.
Część źródeł podaje, że amarant ma działanie rakotwórcze, według innych badania na szczurach to za mało, żeby stwierdzić, że E123 wywoła takie same choroby u ludzi.
W Polsce dopuszczalne dzienne spożycie amarantu to 0.5 mg na każdy kilogram masy ciała. Jednocześnie zaleca się maksymalne jego ograniczenie. W żadnym wypadku nie powinniśmy podawać słodyczy i innych produktów barwionych amarantem małym dzieciom.
